Öğrenilir de, ne kadar sürer önemli olan o. Kurs 1 yıl sürecekse güzel bir seviyeye gelinebilir. Güzelden kastım profesyonel seviyede olmasa da 'derdini anlatacak kadar' öğrenmiş olursun.

@Himmet dayı

gorevli 1 yıl dedi ama a1 olduğu için çok emin olamadım a1 nasıl 1 sene sürecek orayi çok anlamadim :) haftaya başlıyor netlesir heralde

haftada iki günde yabancı dil öğrenilmez de kursun amacı zaten temeli vermektir, yoksa haftada 15 saat kurs olsa da belki hızlı aşama kaydedeceksiniz ama kendiniz emek vermezseniz devamı gelmeyecek. araba sürmek gibi düşünün. kursa gidiyorsunuz, eğitmenden ders alıyorsunuz, ehliyet için sınava giriyorsunuz vs. ama sonrasında ehliyete hiç dokunmayıp arabaya binmemek veya istanbul'dan adana'ya gitmek sizin elinizde. bunu yaparken eğitmene ihtiyaç duymuyorsunuz, kendinizi geliştirdiğiniz için mevcut bilgilerinizin ve tecrübenizin üstüne koyarak devam ediyorsunuz.

haftada üç saat bir dilde aşama kaydetmek için az bence ama birincisi hiç yoktan iyidir, ikincisi siz bunun üzerine kendiniz koyabilirsiniz. eğer bir dili iyi öğrenmek istiyorsanız zaten koymanız gerekecek.

belki vardır ama ben hiç c1-c2 dil kursu görmedim mesela... sanırım olsa olsa çeviri veya daha farklı alanlar için kapsamlı kurslar vardır. çünkü genelde b2'den sonra kursa çok gerek olmuyor, ondan sonrası kişinin kendisine kalmış.

almanca ingilizceden daha zor bir dildir ve emek ister, kurs dışında da çalışmalar yapmanız gerekir

çok iyi olur, çok da güzel olur. tabii ki sadece 3 saatle uzman olmazsınız ama temeli atarsınız. üstüne kendiniz koyarsınız. yarın bir gün goethe'deki kurslara giderken temel kurslara para vermemiş de bir tık bile olsa ileri dereceden kursa kayıt olabilirsiniz. her türlü denemeye ve gitmeye değer yani. güzel bir başlangıç.

Kalan günlerde, günde max 10 dk şeklinde tekrar etmen gerek hangi dil olursa olsun. 10 dk aşılmamalı ama atlanmamalı.

ileri seviyede öğrenilmez. hobi olarak öğrenilir. ben haftada 10-14 saat arası ispanyolca öğreniyorum ve yavaş geliyor bana

Soyle dusun, iyi universitelerin hazirlik kisimlarinda ogrenciler her gun 5-7 saat arasi ingilizce ogreniyor ve 1 senein sonunda anca yarim yamalak ogrenmis oluyorlar.
Git tabi hic yoktan iyidir ama "kurs bana almanca ogretecek" diye bir beklentiye girme.

Goethe Enstitü de haftada 2 gün 3 er saat Almanca görürken gayet yeterliydi.Ödevleri vs anca yetiştiriyorduk zaten.Daha hızlı kurlar da vardı.Bir kuru geçmek 4 ay sirüyordu bu tempoyla.Burada saatten daha önemli olan kursun yani dersin içeriği,öğretenin kalitesi ve hatta sınıftaki diğer öğrencilerin öğrenme arzusu.Siz bu 3 saatte grameri kapıp kalan zamanda kendi kendinizi motive edebilirseniz ve aceleniz de yoksa bence yeterli.

almanya ve eniste keywordleri az cok fikir veriyor. yuzmilyonlarca kisiye yapildi bu asilar. milyonda 1 kiside yan etkileri oldugu, gelecekteki yan etkilerinin ne olacaginin bilinememesi zaten herkesin bildigi seyler. asi karsiti olmak sacmak. olmasa ne olacak her gun daha hizli bulasan yeni bir varyant cikiyor. omur boyu evde hapis yada hastane koselerinde surunmek mi istiyor.

yeni bir aşıdan çekinmeyi anlıyorum elbette ama bu konuda kafanızı karıştıran kişinin "almanya'dan gelen enişte" olmasını tuhaf buldum açıkçası. yani aşı konusunda onun söylediklerinin ne ağırlığı var ki kafanız karıştı? yok eğer bugüne kadar karışık idiyse neden eniştenizin söyledikleri rahatsız etti?

gerçek şu ki aşıda her zaman risk var ve bunu aşıyı yapanlar da reddetmiyor ama bu hem çok düşük (aşırı düşük) bir ihtimal olarak görülüyor hem de aşı olmamanın doğurabileceği sonuçlar daha ciddi görünüyor. olursunuz olmazsınız, makul bulursunuz bulmazsınız ona bir şey diyemem ama konu hakkındaki tavrınızı bence almanya'dan gelen eniştenin hiç mi hiç etkilememesi lazım.

Test yapacak vakitleri olmadi, olsa da zaten anlamiyorsun.
10bin kisiye vurdun iki tanesi kalp krizinden gitti, asidan mi oldu yoksa denk mi geldi bilemezsin.

ilk raporda asidan sonra apandisit olan hastalar vardi, asiyla apandisitin ne alakasi var dimi. Yok ama denk gelmis iste.

Zaten bariz yan etkiler cabuk cikiyor, asilardan biri pihtilasmaya sebep oldugu icin su an kimse onu olmak istemiyor avrupada.

tipta hicbir sey 100% degil. Operasyonlar/mudaheleler faydali oldugu dusunuldugu icin yapilir, hicbir seyin kesin ise yarayacagi ve yan etki riski olmadigi falan dusunulmez. Faydalar, risklere agir bastigi icin yapilir, bu asi da oyle.

Amcanizin bu mantikla trafige falan da cikmamasi lazim mesela, neticede arac suruculeri her gun patir patir ölüyor.

iki doz aşısını da olan birisi olarak "zaten riskli grupta olmadığımı ve yaptırmam gerekmediği" kısmını çok da haksız bulmuyorum. çevremde de var bu düşünce sonucu aşı olmayanlar.

ben bugüne kadar sayısız aşı olan biri olarak bunu da onlardan birisi olarak gördüm ve oldum aşıyı.

bir tane yazar sozlukte ilgili basliga yazmisti. mrna'li asilarin yan etkileri bilinmiyor ama ilerde kadınlarda rahim ile ilgili sikintilar ve adet duzensizlikleri olacagini soylemisti. durumun soyle de bir gercegi var, aşı karşıtı olarak algılanmasın ama ilk aşı olanlar aynı zamanda kobay oldular. ben de Türk aşısını bekliyorum mesela.

Okuduğum tüm yabancı kaynaklar sonrasında, şu ana kadar olan aşı geçmişine de baktığımda endişe edilecek bir şey olmadığını gördüm. Bununla birlikte, aşı olarak toplum bağışıklığı kazanılmasına fayda sağlanmış oluyor. Beklemenin çok anlamı yok özetle, aksi halde mevcut aşılar da etkisini yitirebilir görünüyor (karamsar bakan doktor yorumları bu yönde).

Hicbir sebep yok. Olun lutfen.

ben varım. hakkım olduğuna dair mesajı az önce aldım hatta.

kesinlikle aşı karşıtı falan değilim ama çok sağlıksız yaşadığım ve zaten dokunsan devrilecek bir halde olduğum için aşıyı olunca küt diye kalpten gitmekten çok korkuyorum. nitekim dedem kalp krizi, kuzenimin arkadaşı (yaşı 30 bile yoktur) felç geçirdi aşıdan kısa süre sonra. yakınımda böyle iki örneği bizzat görünce çok korktum. aşıların genel olarak güvenilirliğinden yana elbette ki endişem yok ama işte ben o az sayıdaki talihsiz insandan biri olmaktan bayağı korkuyorum en başta sağlık durumum dolayısıyla. ha öte yandan baktığında aslında aşıyı ilk benim vurulmam lazım çünkü covid-19'a yakalansam çok yüksek ve en iyi ihtimalle hastanelik olurdum. gerekenden iki saat az uyusam hasta oluyorum, bu bağışıklıkla yere çalardı beni valla govik.

tüm bunları yazdım ama olacağım ben yine de önümüzdeki hafta. "bilim insanları diyorsa vardır bir bildikleri" diyorum, artık milyonda bir görülen bir yan etki ya da komplikasyonla öleceksem de ne diyeyim sonsuza kadar yaşamayacağız sonuçta bir şekilde hepimiz öyle veya böyle gidiyoruz jdkfkl

son olarak şunu da ekleyeyim: bizim gibi, aktif bir aşı karşıtlığı propagandası yürütmeyip yalnızca kişisel endişeleri olan insanlara gerizekalıymışız gibi davranan kitleden nefret ediyorum. gerçek şu ki aşılar hakkında siz de hiçbir şey bilmiyorsunuz, biz de hiçbir şey bilmiyoruz. bu bizim uzmanlık alanımız veya işimiz değil. düne kadar sağlıklı diye az yağlı, şeker deposu "light" ürünleri kapış kapış alıyordu millet, kimse de çıkıp bunun zararlı olduğunu söylemiyordu. ben şahsen bu aşıyı geliştiren bilim insanlarına güvenme taraftarıyım ve bu yüzden aşı olacağım ama bundan korkan insanlara da "SİZ GERİZEKALISINIZ SOYUNUZ KURUSUN İNŞALLAH" tavrını aşırı çirkince ve saçma buluyorum. sanki kendi geliştirdi aşıyı. eleştirilebilecek ve nefret edilebilecek tek kitle bence herhangi bir yetkinliği olmadığı halde deli gibi aşı karşıtlığı yapanlar.

ben ilac almadan atlattim bu hastaligi. devlet dairelerine giris yasaklanmadigi surece olmayacagim. boyle bir yasagin da gelecegini sanmiyorum. ama anne ve babaya yaslarindan dolayi yaptirdim. ben duzenli c vitamini alip, spor yapiyorum, asiya ihtiyacim yok ve daha once gecirdim.

lakin faz 3 bitip, asi nihai olarak cikarsa, degerlendirme yapicam tekrar

@müptezel dostoyevski
Ben de aynı durumdayım. bu sebeple kararsızım.

olmani gerektirecek bir tane bile durum yok, faz 3 bitene kadar beklemede kalmak en sagliklisi

ben varim emziriyorum risk almak istemiyorum. emzirmiyor olsam ciktigi an gidip asi olurdum ama onu da belirteyim.

Faz 3 çalışması bitip sonuçları yayınlanalı yıl olacak, hala faz 3 diyenler var. Çok ilginç geliyor bu bana. COVID'in bıraktığı hasar riski aşının riskinin bayağı üstünde görünüyor şu an. Daha dün COVID geçirenlerde nörolojik hasarların kalıcı olabileceği gösterildi. Dolayısıyla korkulması gereken esasen COVID geçirmek. Herkesin kendi kararı olabilecek bir durum değil malesef bu. Tereddütü olana salak gözüyle bakmıyorum ama bilmiş bilmiş konuşup tamamen yanlış bilgi yayanların kendini "farklı". hissederek, ego tatmini yaptığını düşünüyorum. Bu karakterlerin iflah olmayacağını düşünüyorum. Son iki cümlem bu duyurudaki arkadaşlara değil kesinlikle, zırcahil aşı karşıtlarına, alınma olmasın.

biontech'in etkilerinden 3 yıldan önce emin olamayız diyenler doktorların kendileri. ama sanki hiçbir şey olmayacağından eminlermiş gibi herkese yapılıyor olması beni endişelendiriyor.

bir de biontech aşısını olduktan sonra şu rahatsızlığım oldu, bu sıkıntım oldu gibi şeyleri çok duyuyorum. almanya'da yaşayan akrabam aşı sonrasında kalp ritim bozukluğu yüzünden hastaneye yattı.

bu iki sebepten biontech olmak istemiyordum. şansıma geçen hafta bana aşı hakkı geldiği günün ertesi günü sinovac randevuları açıldı. sinovac olmayı tercih ettim. koruyuculuğunun daha düşük olduğunu söylüyorlar ama vücuduma güvendiğim için pek önemsemedim.

Şubat ayında aşı hakkım geldi. Hamileyim, doktorum aşı önermediği için olmadım. Ama olmak çok istiyorum

Ne manyak insanlar var. Adam aşının etkilerini 3 yıldan önce bilemeyiz yazmış. Sanki covid'in 3 yıl sonraki etkilerini biliyoruz anasını satayım. Hastalıktan ölen sayısı 4 milyona dayanmış, kuzenim aşıdan sonra kalp krizi geçirdi yazmış adam.

Yani hiçbir şekilde insanları öldürdüğüne dair kanıt olmayan aşından korkup 4 milyon kişiyi öldüren hastalıktan nasıl korkmuyorsunuz anlamıyorum.

Olabilidğim gün oldum ilk dozu, ikinci dozu da yakında olucaz inşalla

ben de hiç hasta olmadan geçirdim ama olmamam imkansız zira fellik fellik gezdim, maske takmadım doğru düzgün.

aşı da olmayacağım eğer bir zorunluluk getirilmezse.

ne idüğü belirsiz şeyi olmam. ben ilaç bile içmiyorum Allahâ şükür. anca çok zorda kalırsam.

Aşının faz 3 çalışmaları bitsin öyle olurum diyenler lütfen googla'a biontech phase 3 yazıp neredeyse bir sene önce makalelerde yayımlanan faz 3 çalışma sonuçlarına bakabilirler. Bu faz 3 bitsin muhabbetinin kaynağını inanılmaz merak ediyorum çünkü biteli yıl oldu??

Aşının 3 yıl sonraki etkilerini bilemeyiz diye bir şey yok. bu aşıdaki mRNA zaten kısa süreli bir molekül. Kısa süreli etkisi olursa olur, olmazsa uzun vadede etki göstermesi beklenmiyor. Ama bilimde kesin konuşmak için elinde veri olması gerektiği ve henüz 3 yıl geçtiği için de kesin olarak sonuç yok diyemiyor bilim insanları. Kısacası uzun vadede sorun olma olasılığı yok gibi bir şey.

Aşıdan sonra kalp ritmi bozukluğu oldu yok bu oldu şu oldu vs diyenleri de anlamıyorum. covidi ayakta geçiren birinde bile bir iki ay sonra kalp problemi olabildiği bilinen bir durumken ve aşıdan sonra böyle bir durumun oluşması belkii milyonda bir iken (virüsteki risk çok daha yüksek) hala aşıdan sonra ritm bozukluğu oluyomuş, bu oluyomuş vs demek çok tuhaf geliyor. Yani alooo virüs daha tehlikeli zaten kalp ritm bozukluğundan korkuyosanız.

Kısacası biontech buluyorsanız olun. Ben sinovac oldum sağlık çalışanlarına ilk açtıkları zaman, temmuz ağustos gibi 3. doz için biontech vuracaklar diye umuyorum. Gidip laps diye uzatıcam kolumu vurun dostlar diye.

@noluyo yaa +1

Covid'in olası uzun vade etkilerinden daha çok endişe duyuuyorum ve bana bir şey olmayacaksa dahi (oldukça sağlıklıyım, beslenme, spor vs. her şey yolunda) sevdiklerime hastalığı taşıyıp onların rahatsızlanmalarına sebep olmak istemiyorum.

Aşıdan dolayı başıma bir iş geleceğini de düşünmüyorum, çok hassas bir bünye bir dünya kronik hastalığım olsa yine aşıdan önce covid'den korkardım :)

Lor.

@forvet, hocam "baklava ye kahvaltıda belki daha çabuk geberirsin" desen daha az canım yanardı :(( hiç sevemedim loru acayip tatsız tuzsuz bi şey ama belki baharatla falan gidebilir belki, teşekkür ederim.

@konetsu, kırmızı eti fazla tüketmemem gerekiyor şu an için sağlık durumumdan dolayı. tüketeceğim zaman da akşam yemeğinde yemeye çalışıyorum. bana daha ziyade böyle sağlıklı ve basit kahvaltı lazım. intermittent fasting yapıyor ve karbı elimden geldiğince az tutmaya çalışıyorum. keto benim asla yapabileceğim bir şey değil açıkçası, aşırı zorlar ama ne yiyip içtiğime baktığım için genelde 70-80 gram civarında kalıyor karb zaten.

verdiğin cevapla ilgili olarak yazıyorum:
karbonhidrat için 70-80 maalesef çok yüksek, onu tekrar gözden geçir bence.
çok bol yeşil yapraklı sebze, protein olarak da lor tarzı peynirler, yumurta, beyaz/kırmızı et, yoğurt tüketirsen bence dengeyi bulursun.

senin durumun için doğru olan şey aslında omad.
dr. eric berg'ün youtube kanalını yalayıp yutarsan gerisi çok kolay.

@blatta hiberna, eric berg'ü yıllardır takip ediyorum ama keto kısmı bana çok ağır geliyor. günlük 60-70g karb düzenli değil bu arada. ketosise girmemi engelleyecek kadar çok tükettiğim için öyle bir rakam verdim. yani çoğu gün 50'nin altında kalıyor ama ketosise girip de çatır çatır yağ yakacak boşluk vermiyorum fazla. çünkü doğrusunu söylemek gerekirse keto yapmak istemiyorum. bıraktığım an geri şişeceğimi biliyorum ve ömür boyu ketoyla yaşayacak motivasyonum ve disiplinim yok. ben daha ziyade "IF + düşük karb + sağlıklı yağ + bol protein" formülüyle ilerlemeye çalışıyorum. şimdi diyeceksin ki "ulan zaten keto bu" ama işte ben üç gün karb yemeyip bir gün iki patates yesem keto işi bitiyor.

ama öbür türlü de o iki gün yemediğin, karb'ı düşük tuttuğun günkü emeklerine yazık.
keto dediğin makarna, pilav, ekmek, patates ve şeker sınırındaysan meyve yememek.
illa guacamoliler falan yapmak zorunda değilsin ki.
türk tipi her zeytinyağlı (barbunya, fasulye pek yememen lazım gerçi) ya da tencere yemeği zaten keto.
o kadar da atla deve değil yani.

herhangi bir protein yanına salata, cacık falan yemek ya da en kötüsü bir tavuk şiş, et şiş yemek (yanındaki iki kaşık bulguru dahil bile etsen olur) yeter, oldu bitti işte.

ekmek diye tutturuyorsan da protein ekmekleri var, ondan ye.
biraz pahalı sayılabilir gerçi ama olacak artık o kadar.
hadi omad yapma, iki öğün ye ama en geç beşte, hadi bilemedin altıda ye.

şeker sınırındaysan zaten patatesi hayatından çıkart düzelene kadar.
bir de çok fazla su iç, o kadar işte.

Polonez'in hindi fümesi güzel. İşlenmiş et ama haftada 1 yemenin çok fazla zararı olmaz herhalde.. Yanına da ceviz veya avokado, peynir zeytin.

Peynirli cevizli/bademli avokadolu yeşillikli kahvaltı salatası olabilir yine.

hah işte bundan söz ediyorum... o yazık olma kısmı benim canımı çok sıkıyor. psikolojik olarak müthiş bunalıyorum ve keyifsiz hissediyorum. sağlıklı olmak için yaşam tarzımda değişiklikler yapmam gerektiğinin farkındayım ki bunu yapıyorum zaten. buna hiç itirazım yok. yani "niye börek yiyemiyorum kardeşim allah allah" şeklinde bir isyanım yok ama haftalar veya aylar boyunca patatese bile el süremeyecek olma fikri delirtiyor beni. "böyle hayat mı yaşanır" diyorum. şimdi mesela bunu aylarca yaptım, her şey çok güzel... sonra birinin doğum gününde bir dilim pasta bile yiyemiyorum. yiyince tekrar ketosise girmek için 3-4 gerekiyor falan. ben bu tarz bir beslenme düzeniyle başarılı olacağımı hiç düşünmüyorum açıkçası. IF ve olabildiğince düşük karb yetmez mi, niye illa keto :(

neden illa keto?
çünkü kilo verme sürecini yarıya yarıya azaltır da ondan.
yani iki sene gırtlağına hakim olup sürünüp sürekli üzerinde kilo verme ihtiyacının getirdiği baskıyla yaşayacağına, altı ay temiz bir keto ve if kombosuyla konuyu bağlarsın.

ondan sonra arkadaşının doğum gününde bir dilim pasta yediğinde haldır haldır ketoya girmeye ihtiyaç duyacak bir kilon da olmaz.
istiyorsan haftada 1-2 öğün cheat edersin ve bu seni şeker sınırına getirmez.
çünkü o sıralarda kilonu vermiş, sağlığına kavuşmuş ve otomatikman hareketi artmış bir insan olursun.
kızların ilgisi, "ya şu gömlek de ne güzel durdu üstümde" etkisi derken, zaten kendi kendini kontrol edebilmeye başlarsın.

metabolizman da her anlamda düzeleceği için zaten bünyene bir dilim pastanın edeceği etki de şimdiki gibi olmaz.

bu süreçte insana kendini en güçlü hissettiren şey, en sevdiği şeyi yememeye direnmek oluyor.
2-3 gün açlık hissedeceksin, sonra zaten acıkmıyorsun bile.
sık dişini, gir ketoya.
düşündüğün kadar zor değil.
patatesler kaçmıyor, hayatının sadece birkaç ayı yemeyeceksin, onlar orada duracak.

gerekirse kendine patates hedefi koy, altı ay sonra üç porsiyon patates kızartması yiyeceğin günü düşünerek yaşa.
yani patates aşkını hedefe dönüştürsen bile motive olursun.

şimdi sen böyle yazınca çok mantıklı geldi aslında ya, ben ketoya mafya üyeliği muamelesi yapıyorum resmen, 3-5 ay düzgünce yapıp sağlıklı kilona indikten sonra git yiyorsan yine patates ye allah allah, niye bu kadar dramatize ettiysem.

eric berg hocamın zaten hastasıyım, senden de böyle bir motivasyon gelince şu an bunu denemeye karar verdim. dediğim gibi ben zaten şu an büyük ölçüde keto besleniyorum, sadece ketosise girip girmediğim konusunda bilgim yok, çünkü aktif olarak karbonhidrattan uzak kalmaya gayret ediyorum. o açıdan açıkçası zorlayacak bir şey de yok. yalnızca gerçekten çok sevdiğim canım papateslerime bir süre veda etmem gerekecek jdfdkf.

umarım 3-5 ay sonra buraya daha sağlıklı, daha mutlu, bir ayağı çukurda olmayan birisi olarak gelebilir ve cevaplar için teşekkür edebilirim. şu zamana kadar "amaan gencim daha hallederim" diye ciddiye almadığım için hep motivasyon sorunu yaşamıştım ama artık doktorun da uyarısıyla umarım bir şeyleri değiştiririm. LET'S GO FAT BOI

dünyada kıtlık çıktığında bile insanlar patates yiyebildiler.
yani onları tüketmek için acele etmene gerek yok.

yap mis gibi ketonu.
et salata dendiğinde de çok abartma.
marulu, rokayı kesmeden kuzu gibi kemirsen o da salata oluyor.
at fırına mantar üstüne mozarellayı, yoğurtlu patlıcan salatası yap, yoğurtlu semizotu ye, köfte yanına cacık ye, hepsi keto işte.

kabak dolması bile keto, bas yoğurdu ye.
(içine pirinç değil bulgur koyarsan daha iyi tabii ama olsun)
yani normal ev düzeniyle bile keto yaparsın.
baktın canın istiyor, haftada 1-2 öğün öğle saatlerinde iki kaşık da bulgur pilavı ye etin yanına.
omad yap, yapamıyorsan öğlen proteinini ye, akşam çorba, sebze, yoğurt vs. kombinasyonu yap.

dediğim gibi 5'ten 6'dan sonra yeme, kilon fazla olduğu için muhtemelen vücut kitlene göre 4 litre falan su içmen gerekebilir.
onu iç, zaten o su sana kilo verdirecek.
bağırsaklarını da o çalıştıracak.
seni tok tutan da o su olacak.
kaç litre su içmen gerektiğini bir diyetisyenden ya da internetteki hesap makinelerinden öğren, o hedefi tutturmaya gayret et.
ilk başlarda su mide bile bulandırıyor ama sonra alışıyorsun.
suyu içmeye alışınca da sabahları limonlu ya da elma sirkeli su iç bir bardak.

ilk 3-4 gün açlığa, su içmeye alış, sonra gerisi gelir.
yavaş yavaş geliştirirsin.
iki öğün başlarsın, omad'a geçersin, sonra tek gün atlamalı bile yaparsın kendiliğinden.
hatta buna alışıp o kiloları verip kendini iyi hissetmeye alıştıktan sonra o hedefindeki patatesi yediğinde, "e bu muydu yani?" falan dersin.

yaparsın.

blatta hiberna süpersin. beni de gaza getirdin durduk yere.

yancı olarak şu keto önerilerini bir listelemeni istesem. mozeralla mantar hiç aklıma gelmemişti.

Buraya çok güzel öneriler yazılmış kilo vermek isteyen ama motivasyonunu sürdüremeyen biri olarak takip etmek istiyorum. Umarım der meister gibi motive olabilirim. Cevabım silinmesin diye örneklerim:

Domates rendesi ile pişirilmiş beyaz peynir
Hindi fümeye sarılmış cevizli karabiberli lor
Tabi benim için bunlar yumurtanın yerini tutmuyor. Ama yumurtayı belki aynı şekillerde yediğiniz için bıkmışsınızdır. Kabak rendesi veya mantar ile yapmayı deneyin. Çok güzel oluyor.

kendi yaptıklarımdan örnekler vereyim:

-bildiğimiz cacık ve haydari.

-bildiğimiz, balıkçılardaki yoğurtlu patlıcan salatası.

-fırında mantar üzerine mozzarella (üzerine kırmızı toz biber)

-fırında graten türü şeyleri beşamel soslu değil, süt içine atılmış kaşar ya da mozarellayla yoğunlaştırıp bir kıvam vererek yapabilirsiniz.

-sumaklı maydanozlu soğan (kebapçılardaki)

-turşu (özellikle lahana).

-yoğurtlu, sarımsaklı semizotu.

-zeytinyağlı her türlü sebze ama dr. berg bezelye ve bean yememek gerektiğini söylüyor, o yüzden daha çok enginar, pırasa falan tercih edin.
pırasa pirinçsiz de oluyor.
enginar istanbul usulü zaten dereotlu yapılır ya da patatessiz, sadece havuçlu yapabilirsiniz.
pişmiş havucun gi'i nispeten yükselse de, ince ince doğrarsanız porsiyon başına 3-4 ince dilimden bir şey olmaz.
bean meselesi yüzünden piyaz olamıyor maalesef.

-kabak mücver (bir kilo kabak içine atılan iki kaşık undan bir şey olmaz, olur diyen badem unu kullanabilir, tadı alınmıyor zaten)

-patlıcan biber kızartması.
domates sosundan yoğurduna kadar keto, sadece derin yağda kızartmasanız daha iyi, yarım parmak yağda çevirirsiniz.

-sotelenmiş soğan, kapya/çarliston/bell pepper, mantar ve ıspanak.
wok tavada söylediğim sırayla kavurun, tavanın altını kapatıp bir avuç mozarella atıp karıştırdığınızda kremalı gibi oluyor tadı.

-şekersiz coleslaw mümkün.
dr. berg'ün dediğine göre çiğ havuç yemek keto'ya aykırı değil.
normal limonlu havuç rendesi de salata olarak yenebilir.

-mayonezi evde yapabilirsiniz, çok kolay oluyor, sossuz kalmayın.
hardal da ketoya engel değil, aklınızda olsun.
ayrıca acı seviyorsanız tabasco falan da kullanabilirsiniz, ki acı faydalı bir şey.

-humus (nohut tüketimi bazen sakıncalı olabiliyor, çok abartmayın bunu)

-az bir cevizle girit ezme (lor, ceviz, maydanoz, zeytinyağı) yapabilirsiniz.
badem ve fındık keto için pek uygun değil, o yüzden ceviz içiyle daha iyi.

-şakşuka

-karnıbahar rendesinden yapılan "körili" pilav.
karnıbahar rendesinden yapılan pizzalar olmuyor maalesef, ama pilav çok başarılı oluyor.
çok kavurun, içine biraz et ya da tavuk suyu ekleyip çekmesini bekleyin, en son köri ve zerdeçal atın, karnabahar demezsiniz.
görüntüsü pek hoş olmayan bir lapaya benzese de, lezzeti etin yanında falan gayet iyi oluyor.

-fırında ya da ocakta közlenmiş bostan patlıcanı ikiye bölüp içini mozzarellayla ve çeşitli baharatlarla (ve mesela maydanozla) falan karıştırıp yine üstüne kaşar ya da mozzarella koyup tekrar fırına verebilirsiniz.

-tencere yemeklerinin hepsi ketoya uygun.
kabak dolmasından ıspanak yemeğine, kapuskaya kadar.
sadece dolma gibi şeylerin içine pirinç değil, bulgur koyun, onu da az koyun.

-fırında üstü her türlü peynirli her türlü sebze yapılabilir.
mesela patlıcan, üzerine domates, üzerine mozarella gibi.

aklıma gelenler ve benim kendi diyetimde yaptıklarım bunlar.
ayrıca mozzarellalı ve badem unlu çok basit hamur tarifleri var youtube'da.
onlarla sarımsaklı ekmek veya pizza yapabilirsiniz.
bir de bol yumurtalı cloud bread denen bir şey var.
bunların dışında, hazır olarak da mestemacher protein ekmeği de keto'ya uygun.

o ekmeklerle hardallı, evde yaptığınız mayonezli, didiklenmiş tavuk göğüslü ya da hindi/et fümeli, domatesli falan sandviçler de yapabilirsiniz.

Çok güzel tavsiyeler gelmiş ama bu Dr. Berg dediğiniz adamın gerçekte doktor olmadığının farkındasınız di mi :( ne bileyim konuya vakıf biri değil yani, burada iki makale okuyup benzer site kurup aynı işi yapabilir herkes.

Bu arada ben bi dönem intermittant fasting ve aşırı sıkı olmayan bi low carb diyetle 6 ayda 12 kilo vermiştim tam pandemi öncesi (Ekim 2019-Mart 2020). 87'den 75 civarına düştüm. Hatta 73'e doğru gidiyordum ki pandemi başladı ve eve kapandım, kahvaltısız sistemimi sürdüremedim, hareketsiz kaldım derken şu an itibariyle 81-82 civarındayım yine :(

Yani keto falan iyi güzel de, bence aşırı kasmadan güzelce dikkat edip, bol su içip, hareket ettiğin zaman fena olmayan bi ilerleme kaydediyosun.

@nundu:
eric berg yerine jason fung da koyulabilir, youtube'da popüler olan ve if/keto öneren herhangi bir doktor da.
aşağı yukarı aynı şeyi söylüyorlar.
verilecek kilosu 20 üzeri olan insanlar için dediğiniz şekilde kilo vermek pek mümkün ve kolay olmuyor.
çünkü işin önemi insülini yükseltmemek.

siz eminim daha fit olmuşsunuzdur ama 6 ayda 12 kilo çok az bir kilo bu tip durumlar için.
fena olmayan ilerleme değil, sağlık nedeniyle keskin ve hızlı bir değişim gerekiyor.
çünkü 20+ (hatta 30, 40, 50, 60+) kilosu olan insanların metabolizmaları, insülin dirençleri, hormonları da ona göre çalışıyor.

ve dolayısıyla bu süreçteki kişilerde kramplardan, hormon dengesinin bozulmasına, diyabetten insülin direncine, ishalden kabızlığa bir sürü şey de oluyor ya da diyet sürecinde bunlar yaşanıyor.
benim diyetisyenimin çözemediği kramp sorunumu eric berg çözdü mesela.
sirkeli su içmeye başladım, kramplar geçti.

kendi adıma, if ve ketoyu destekleyen bir diyetisyenim olmasına rağmen asıl kiloyu diyetisyen sayesinde veremedim.
çünkü barbunya yememde sakınca olmadığını düşünüyordum mesela.

konuya vakıf değil demek biraz haksızlık olur yani.

elinize sağlık, muazzam öneriler. kopyaladım, sakladım.

iki sorum var:

- patates haşlansa bile olmuyor mu?
- hardaldaki şekerde sıkıntı yok mu? şekersiz bulamamıştım bir zaman.

@absel:

patates maalesef olmuyor.

hardalın şekersiz olanları var.
genelde yabancı ve biraz daha pahalı markalar oluyor ama var.
daha şekersiz olanlar dijon hardalları oluyor anladığım kadarıyla.

edit:
içeriğine baktım, en ulaşılabilir olan delizia'da yok mesela şeker.

belki 10 yıldır burada yazıp çiziyorum, bu kadar verimli ve birden fazla kişinin faydalandığı duyuruya az rastladım. emeği geçen herkese ayrı ayrı teşekkür ederim.

benim boyum 178. hayatımın ilk 20 senesinde tartıya çıkma ihtiyacı bile hissetmemiş, ne yediğine asla dikkat etmemiş, hentboldan tutun buz patenine kadar farklı farklı en az 5-6 sporu yapmış biriydim. kiloma hiç bakmıyordum ama gayet fit ve sağlıklı biriydim işte.

ne olduysa üniversiteye başladıktan sonra sakatlık, fiziksel aktivitenin durması, depresyona bağlı AYU GİBİ YEME vs. derken sadece altı yıl içinde (tahminen 67-75 aralığından) 115'e kadar çıktım ve doktorlar bile artık "birader sen de abarttın artık dur istersen" demeye başladı.

o yüzden hiç ama hiç alışık olmadığım halde artık her şeyi saymak ve dikkatli olmak durumundayım. blatta hiberna'nın dediği gibi iş bu noktaya gelince ve şüşko olunca hiçbir şeyi normal yapamaz oluyor insan. çıkıp yürüyeyim desem bir hafta eklemlerim ağrıyor diye ağlıyorum. mümkünse bu durumun da tabii ki sağlıklı fakat mümkün olan en hızlı şekilde sona ermesini istiyorum çünkü böyle yaşamaya devam ettiğim her gün vücudumu perişan ediyor ki yaşadığım iğrenç değişimi tecrübe etmeyen birinin anlaması mümkün değil, umarım hiç kimse anlamak zorunda da kalmaz zaten.

ben bu gece başlıyorum. mevcut düzenim dolayısıyla ketosise girmemin maksimum birkaç gün süreceğini ümit ediyorum. bu duyuru bizler için milat olsun, şüşkoluk eski günlerin yorgunluğu olarak kalsın.

iyi gidersen 3-4 gün içinde ketosise girersin.
hadi bir hafta olsun.

girdiğini de anlarsın zaten merak etme.
ben ketosise girdiğimde, akşam 10'da buzdolabı temizlemiş, küvet ovmuştum enerjiden ne yapacağımı bilemeyip.

bir de yukarıda yazmamışım ama kendi deneyimimden yola çıkarak, olabildiğince erken yatıp olabildiğince erken kalkmak çok önemli.
uykusuzluk dünyada iştahı en çok açan şey.

gün içinde uyumadan, gece olabildiğince uzun uyumanı tavsiye ederim.
gün içinde uyumak insülin dengesini ve hormonları şaşırtıyor biraz, uyanınca acıkıyorsun.

blatta peki sen bu idrar çubuklarından kullanıyor musun? kullanıyorsan önerebileceğin ve güvendiğin bir marka var mı? sanırım aynı zamanda kandaki glikoz oranını gösterenleri de varmış bunun. o açıdan ekstra faydalı olabilir diye düşünüyorum. acon mission expert gözüme çarptı mesela, şu: www.hepsiburada.com

işimi görür mü bu?

valla ben hiç kullanmadım ama beni en çok fitbit motive etti.

diyete başladığım günden itibaren nabzım, uyku puanım, uykudaki oksijen seviyem her gün birer ikişer değer değişti.
şimdi bu süreci izlemek eğlenceli geldiği için acaba açlık kan şekerini falan da ölçüp iyice delirsem mi diyorum.

eğer motive edecekse al, öyle şeyler işe yarıyor.

Ben de takipte kalmak adına bir iki yemek önerisi yazayım:

//1 kabak rendesi ile 2 yk bulguru az yağda (sarımsak da olursa süper oluyor) pişirip üzerine yoğurt & toz biberli yağ gezdirmek (opsiyonel)
//karnıbaharları az yağda kavurup (az miktarda haşlama da olabilir) üzerine yoğurt & toz kırmızı biberli yağ ile çakma mantı oluyor, az kıyma da kavurursanız mantıyı hiç aratmıyor.
//etlerin yanına pilav yerine küçük doğranmış brokoli kavurulup içine çok az soğan tozu eklerseniz sürekli haşlama yemenin verdiği sıkıntıdan kurtulabiliyorsunuz.
//makarna seven biriyseniz Shirataki Noodle veya Konjac Noodle gibi ürünlerden tüketebilirsiniz.
//kerevizin rendelenip tavada çok az öldürüldüğü ve yeşil elma rendesi & yoğurtla karıştırıldığı bir salata hem doyurucu hem fresh bir alternatif oluyor.
//salataları köz kırmızı biber ve turşu ekleyerek farklılaştırabilirsiniz

(bkz: mehmet atilla atasever)

tipik denizci tripleri, tanidigim butun denizciler buna benzer. 10-15 sene okyanusun ortasinda gecirince baski balata siyirmaya basliyor..

X saatten sonra yemek yememek açlığa alışmak falan çok saçma tavsiyeler aslında mantıklı bir tabanı yok. Kilo almaya neden olan şey gün içinde aldığın toplam kalori fazlası, 18'den önce kalori takibi yapmadan yiyen biri çok rahat şişmanlayabilir ya da gece 12'de yiyen ama kalori takibi yapan biri çok rahat kilo verebilir, yemek yediğin saatle kilo vermenin ortak bir noktası yok. Ha motivasyon oluyorsa o ayrı tabii.

"Bu arada lütfen beni kötü anlamda eleştirmeyin kendime göre tutunacak bir dal buldum çünkü"

Cümlenin nahifligine binaen yazıyorum. Neden eleştirecekmişiz ki, gayet güzel bir şey yapıyorsun.
Motivasyon olarak da aynada kendini beğendikce motivasyonun artacak. Sporu ihmal etme ama.

ben de 3-4 haftadır saat 7'den sonra hiçbir şey yemiyorum ve ciddi egzersiz yapıyorum. bunun dışında her gün fast food devam. buna rağmen kilo veriyorum, zaten 1 senedir her gün günde 45 dakika yürüyüş yapıyordum ve 2 sene önceye kıyasla trigliserid 10 kata yakın azalmış, kolesterol sınırda ama yarıya inmiş. :D

yer fıstığı ezmesi kankam oldu, glisemin endekslere bakıyorum genelde besinlerde. metabolizmam hep hızlıydı ama kötü bir yılda yaklaşık 30 kilo almıştım.

Açlığa alışmak temel motivasyonun olmasın. Çünkü aç kalıp klio vermek sağlıklı olmayabilir çoğu zaman. Bir diyetisyenle görüş, sana uygun bir program versin. Yemek yiyerek kilo verirsin. Hiç aç kalmadan hem de. Öğle yemeğinin tokluğu henüz geçmeden, tok karnına akşam yemeği yiyorsun ve kilo veriyorsun. Üstelik yediğin şeyler de bildiğin köfte, balık, tavuk, sebze yemeği, çorba, yoğurt vs. Öyle haşlanmış brokoli yemiyorsun sürekli.

intermittent fasting olayini arastir derim. karbonhidrati azaltip onun boslugunu saglikli yaglar ve proteinle doldurmaya calis. 5 senede neredeyse 50 kilo almis bir seker bagimlisi olarak buna dikkat ettigimin ikinci haftasinda tank gibi hissedip deli gibi kilo vermeye basliyorum.

acliga alismak diye bir sey yok, bu haliyle cok yanlis bir sey yapiyorsun. ac dolasmak iskence. surdurulebilirligi de yok. iki ay direndin diyelim eee insan ac yasayarak nasil saglikli ve mutlu olabilir? senin yapmak istedigin sey surekli yemek istemeden yasamak. onun icin kan sekerini hizli yukseltmeyen (glisemik indeksi dusuk) ve saglikli yiyeceklere yonelmek, mumkunse vucuda gunde 15-16 saat dinlenme araligi vermek (boyle beslenince bir sure sonra acikmiyorsun gercekten) lazim. daha dogrusu boyle guzel bir yol var kendimde uyguladigim.

yoksa sen sabah ve ogleden sonra yarim ton yemek yiyip de gece kendini ac birakirsan sadece eziyet etmis oluyorsun kendine.

o yuzden "fazla yememe" kismi guzel ama ac kalma dusuncesi yanlis. vucudun ihtiyaci olani vereceksin ki isini yapsin. sen ac kalirsan kan sekerin manyak olur, surekli yemek istersin, ustune kaloriyi cok kesersen vucudun da yag yakmayi birakir. dengeyi bulmak gerek.

kilolu olmak kadar tehlikeli bir şey de sağlıksız kilo vermek.
aç kalarak kilo verdin diyelim nereye kadar böyle sürecek?
valla sana bunlar zor gelse de az biraz doğru beslenme nedir araştırıp öğrenmelisin. atom fiziği değil neticede. çok ince detaylara girmeye de gerek yok.

ara öğün yapmayarak, kesinlikle tek tip beslenmeyerek (misal sabah akşam yulafla beslenen tiplerden olmamak), tıka basa ihtiyacından fazlasını yemeyerek, endüstriyel gıdalardan uzak durarak, basit karbonhidrat alımını en düşük seviyeye çekerek ve kardiyo yaparak bir insan hem yağ yakar, hem sağlıklı olur hem de psikolojik olarak kendini iyi hisseder.

Çok iyi yapıyorsun, ben sana hoşuna gidebilecek tavsiyemi de ekleyip takdir edip çıkayım.

Yemek yerken zevk almamak odaklı besleniyorum. Son 10 8 senede edindiğim bir özellik.

* Haşlanmış yumurtayı baharatla yemek.

* Sulu yulaf

* Çiğ sebzeler.

* Tuzsuz yağsız limonlu salatalar.

Özetle: Hiç düşünmeden yemek, bulduğun şeyi mideye indirmek ancak onu bir projede, bir tarifte kullanmamak. İşlemeden yemek her şeyi.

Oynanabildiğine şükrettiğimiz için gözümüze batmıyor.

Avrupa Şampiyonasının en saçma mevzusu.


Kaleci Saçlı Forvet +1

platini denen ahlaksiz yuzunden. biliyorsun normalde bir ulkede olur, o ulke de oylamayla belirlenir. baktilar turkiye kazaniyor ve baska aday yok, bize vermemek icin boyle sacma bir ayak yaptilar, "butun avrupa'nin turnuvasi olsun" hesabi. hatta sanirim sus payi olarak birkac mac bize de teklif edilmisti ama biz tam bir turnuva ev sahipligi yapmak istedigimiz icin reddettik. cunku bu turnuvada mac verseler daha 10-15 sene bir sey vermezlerdi "siz zaten euro 2020'de mac aldiniz" diye.

ha su da var ki bu tip organizasyonlar artik cok maliyetli oluyor ulkeler icin. o yuzden 10-15 yil sonra ya altyapisi tamamen oturmus cok buyuk ulkeler (fransa, almanya, ispanya vs) done done ev sahibi olacak ya da bu yeni formata alismamiz gerekecek. belki 12 sehir ev sahipligi yapmaz ama iskandinavya veya balkanlar olabilir mesela 3-4 ulkeyle. cunku artik kimse o kadar stat, altyapi yapmakla ugrasmak istemiyor. mali acidan cok ciddi kulfet.

euro 2020 de bunu ilk defa denedi. sanki corona olacağı biliniyormuş gibi ülkeler seçildi. şu an pandemiden dolayı pek kimse karşı çıkmıyor. bence de saçma ama asıl sebebi şu tek ülke olarak euroyu almak büyük yatırım gerektiriyor ve euro yapıp ekonomik yüke girmek istemiyor ülkeler. uefa da bu sebepten ülkelere grupları paylaştırdı.

Tam bir doğru cevap verilmemiş. Şimdi şöyle ki;

EURO 2016 ev sahipliği oylaması sırasında çok iyi durumdaydık. Statlar yapılmış durumdaydı, devlet de kaynak güvencesi vermişti diğer giderler için. Fransa ile başabaştık ve Platini'nin ittirmesiyle sadece bir oy farkla Fransa'ya kaybetmiştik.

EURO 2020 adaylık döneminde ise Avrupa'da ekonomik kriz vardı. Çok iyi hatırlıyorum, kimsenin şampiyonayı yapacak durumu yoktu, aday çıkmadı, çok büyük ihtimal bize vereceklerdi ama bizimkiler hem EURO 2020'ye hem de 2020 olimpiyatlarına aday olunca ve UEFA'nın "Aynı yaz iki turnuva birden olmaz." demesine rağmen "İkisini birden yaparız, sıkıntı olmaz." deyince ve ilk oylama olimpiyatlar değil de EURO 2020 için olduğu için de biz turnuvayı alamadık, sonra olimpiyatları da alamayınca hem şiş hem kebap yanmış oldu. UEFA da çaresiz bir şekilde tüm Avrupa'ya dağıttı turnuvayı. Biz bu turnavada rol almak istemedik çünkü EURO 2024 veya 2028 veya kaç olursa kendi başımıza yapmak istiyorduk turnuvayı, bu turnuvada şehirlerden birisi olursak o adaylığın tehlikeye gireceğini düşündük. EURO 2024 oylamasından önce ise yeni bir kriter olarak aday ülkelerin insan hakları sicili konuldu ve böylece bu oylamada da Almanya'ya kaybettik.

Yani bence EURO 2020 cepteydi ama olsun, tribünler dolmayacaktı, ülke ekonomisine beklediğimiz katkı olmayacaktı ama bundan sonra da insan hakları sicilinden dolayı ve krizde olan ülkelerin tekrar ortalığa çıkacağından dolayı alma şansımız gözükmüyor. Nitekim geçen sene (pandemiden sonra bile olabilir) İtalya, birçok stadın eskiliğinden dolayı ülke genelinde bir stat atılımı yapacağını duyurmuştuk. Bizim gibi yıkıp yıkıp yeniden yapacaklardı. E bu durumda da İtalya yerine bize vermezler zaten.

Yol masrafını karşılamaları gerekir ya, keyfinizden gitmiyorsunuz İstanbul'a. Hatta ideal koşullarda otelinizi de karşılamaları gerekir. "Ödeyecek misiniz" diye sormak yerine şey diyebilirsiniz belki, "Bileti siz mi alıyorsunuz yoksa ben aldıktan sonra bana geri mi ödeniyor? Peki kalacak yer nasıl oluyor?"

Hazır sorarken gelmişken sözleşmeyi de halleder miyiz diye de sorun.

"biz sizi istanbul ofisi için işe alıyoruz biliyorsunuz, zaten bilgisayarı almak için gelmeniz gerekecek" demişler size, ben bu durumda gelmenizi beklerim, uçağı da ben karşılamam.

@kobuzchu kiz, ilk görüşmede "ben istanbul'da değilim nasıl olacak" gibi bir şey demiştim, kalacak yerin vardır ama herhalde dedi, ben de var dedim. onu istemem zaten gerek de yok da, hiç o toplara girmeye niyetleri yok gibi o yüzden çekiniyorum yol masrafını istemeye. @benaslinda gibi düşünüyorum yani.

Çalışacağınız yerin sizin ikametinizr yakın bir şubesi vs varsa en azından çevre ilde oraya gönderilmesini rica edin zimmetleri evrakları orada imzalarsınız yoksa da sorun sormaktan zarar gelmez bence

ben sizin istanbula tasinmanizi bekliyorlar gibi anladim. yolu karsilamalari istenir normal bence.

ctrl + f yapip kargo diye arattim bir sey cikmadi. niye kargoyla yollamiyorlar? herkes icin en basit cozum.

@eksi sozlukte eksiyen adam, istanbul ofisi için işe alıyoruz demesinin nedeni şu aslında, ben devamlı olarak evden çalışma ihtimali var mı diye sormuştum, onun üstüne dedi eylül'e kadar evdeyiz ama sonrasında ofise geçiyoruz (bizim departman geçmeyebilir ama belli değil) yoksa şu an için taşınmamı beklemiyorlar.

@hot potato, ya ben de ilk onu düşündüm ben niye kalkıp gidiyorum bir bilgisayar almaya, kargoyla yollasınlar diye ama onu sormaya da çekiniyorum çünkü iki kere dedi ik buraya geleceksiniz bilgisayarı almaya diye.

IK dusunmemis olabilir veya useniyor olabilir. Acik acik yaz: "Ben baska sehirdeyim, kargoyla yollayabilir misiniz" diye. bakalim ne diyecekler. Ise girmissin bir kere zaten, bu gibi seylerde asiri tereddutlu olmana gerek yok.

"iş"inin bir kısmı, hatta senin gibi yeni işe başlayan birisi için çok büyük kısmı, istanbula gitmektir. bilgisayar bahane, seni kanlı canlı görmek istiyor olabilirler, giyimine veya konuşmana filan bakabilirler.
bunların hepsi iş görüşmesidir.
tavsiyem istanbula bilet al git, şirkette işini gör,en son müdürüne veya ik'ya "bilmediğim için soruyorum, ulaşım bana mı ait?" diye sor. gerisi kendiliğinden gelir zaten.
ayrıca şu devirde uzaktan çalışabileceğin bir iş bulmuşsun, 600 liraya da pahalı deme sana zahmet.

Bence covid sebebiyle seyahat etmek istemiyorum, kargo ile gönderme imkanınız olur mu diye sor. Yok derlerse yolu karşılıyor musunuzu sorarsın.

Bence ilk işe girişte onlar teklif etmediği için hoş bir intiba bırakmaz bu talebiniz. İstanbul'da olan bir pozisyon olduğunu söylemeleri de zaten nasılsa İstanbul'da bir düzen kurmanız gerekecek bunlara takılmayın gelin alın gidin anlamında biraz da.

etna bu nasil bi zihniyet ya, bu zamanda is bulmussun 600 liraya cok deme ne ahahaha bize is verdikleri icin sevgili patronlara tapalim da istersen sonucta bize haftada 40-50 saat calisma karsiliginda peynir falan alabilelim diye para veriyorlar.

gormek istiyorlarsa gelmeni istiyoruz yuz yuze goruselim seni gorelim desinler, ergenler mi bakiyor ik islerine?

patron ya da ik'ciysan zaten sasirmam da maasli bir calisan olarak bunlari yaziyorsan cok uzucu gercekten

Ben de IK'cı olarak şöyle cevap vereyim;

*İstanbul ofis için işe aldığımız kişilerin pandemiden sonra istanbul ikametli olmalarını bekliyoruz. Bunun için herhangi bir yardım yapılmıyor, taşınma vs. anlamında.

*Eylül'e kadar evden çalışıyoruz ve hangi şehirde olursa olsun; tüm bilgisayar, sözleşme, ihtiyacı olan her şey evine gönderiliyor.

*İstanbul ikametli olmasını bekliyoruz derken, istanbul içerisinde ofise gitmesi gereken bir durum olursa taksi masrafını karşılıyoruz.

Bu durumda siz istanbul'daymış gibi hareket etmelisiniz bence ancak diğer arkadaşların söyledikleri gibi, sormaktan zarar gelmez. Bana biri böyle bir soru sorsa "aa ne garip adam, iş bulmuş bi de yol masrafı istiyor" demem ama şirketin uygulaması yoksa da bunu rahatça söylerim.

Bence sorabilirsiniz yani :)

Şirket bilgisayarını zimmetleme yapmadıkları için kargoya vermiyor olabilirler. Nihayetinde zimmet imzasını atıp o şekilde teslim alacaksın.

Kargo aşamasında bilgisayarın kaybolması büyük problem olabilir. Bilgisayarın maddi değerinden ziyade şirket bilgilerinin ele geçirilmesi vs açısından. Bu durumda zimmeti çıkmamış bilgisayardan kim sorumluysa onun başı ağrır.

Benzer bir durumda (aslında tam tersi, istifa süreci) kargoyla gönderme imkanım olur mu diye sorduğumda noter eşliğinde zimmet imzası, birsuru bir şeyler veya noterden vekalet verdiğim başka biriyle gönderebilecegimi söylemişlerdi.

Dümdüz kargo kabul etmiyorlar.

pozisyon normalde uzaktan calisilan bir pozisyon degil. pandemi sebebiyle gecici olarak uzaktan calisiyorsunuz. normal sartlarda olsaydi ise baslarken istanbul'a tasinmaniz gerekecekti. nasil ki tasinma masraflarini sirketten istemiyorsaniz, ucak yada konaklama parasini da sirketten istemeniz absurd olur.

normalde uzaktan calisilan bir pozisyon olsaydi taleplerinizde hakli olurdunuz.

@der meister
Hayaller Paris hayatlar Muş
Sen olması gerekeni yazmışsın, ben olacak olanı yazdım.

Hem de çok sıkıyorlar. aylık 2500 euroya bile gayet güzel şekilde yaşanır.

*kşi denen aptal yuvasını herhangi bir konuda dikkate almak büyük hata. oraya ben de gidip şimdi amsterdam'da 5k'dan aşağısına maymun gibi yaşarsın yazarım, halbuki yakınından geçmedim şehrin. bunların alayı kolpacı, kompleksli tipler. arada düzgün tek tük bilgi veren çıkar ama onları da ara ki bulasın.

böyle bir durum olursa ben o şehirde yaşayan insanlara ulaşıp onlara durumu anlatıyorum, kendi masraflarını vs.s oruyorum elimizin altında internet var sonuçta, ekşi başlığında şov yapan tiplerin yazdığına güvenmek anlamsız. onlara kalsa ayda 20 bin euro da para değil.

Biraz degil baya salliyorlar hocam.

Begenmedikleri parayi oranin yerlisi bile anca kazanabiliyor.

Bu tarz seyleri yazanlar ya beyni yok fikri var türevi kisiler ya da baba parasi yiyip, neyin ne oldugundan habersiz ergenler.

seyis gibi komikmiş :D

net 3200 euro alan bildiğin ortalamanın üzerindedir almanya'da bekarsa çünkü kazandığın paranın %40'ı falan gidiyor vergilerden.

sizin yaşam seviyenize bağlı ama 2000 eurodan fazla kazanıyorsanız çok rahat yaşarsınız her şehirde.

Yukarıdakilerin hepsi +1
Muhtemelen kendileri yurtdışına çıkamadığı için kimse çıkamasın isteyen tipler bunlar
Der meister'in dediği gibi herhangi bir konuda ekşi'yi ciddiye almayı bırakalı çok oldu. Hele ki son yıllarda sırf atıp tutmak, gömmek için yazar olan tiplerden sonra

özetle büyük ve pahalı metropollerde 2500 civarına çok rahat, daha küçük yerlerde 2000 civarına çok rahat, ucuz b sınıfı avrupa ülkelerinde 1500’e rahat yaşanır gibi.

en büyük sorun kira gibi.

Bir cogu da daha once o ulkeye turist olarak giden tayfa onlar. E adam turist olarak gitmis, sehrin merkezinde turistik yerlerinde takilmis, haliyle restoranindan, pubina, kafesine hep turist tarifesinden gormus fiyatlari, kira, ev desen merkezi yerlerin, sehrin gobegindeki yerin kirasini baz aliyordur bu saf:) Ruya gibi bir turistik gezi yapiyor, deli para harciyor adam sonra kalkiyor o paraya yasanmaz diyor. Yani adam 365 gun turist gibi, zenginler gibi sehrin merkezinde vs yasanacak diye dusunuyor bunu soylerken:)

İngiltere’de 4k£ maaş idare eder demişti biri bir defasında. Ne desen boş. Yok öyle bişey. Almanya özelinde 2350€ kazanıp 1150’sini direkt birikim hesabına atan tanıdığım var

Londra için bilgi vereyim, 3000 sterlin net ile zone 2 bölgede yaklaşık 2000'i ev+faturalar, 500'ünü yiyeceğe vererek, geri kalan para ile gezerek konforlu biçimde yaşayabilirsiniz. Bu bahsettiğim kira maliyeti de nispeten lüks sayılabilecek 1+1 bir ev için. Kişiye göre kısılabilir.

Ekşide 4000 liradan fazla maaş alanları linç edip aşağılıyorlar zaten çok sallamayın.

Bir kısım var; yurtdışı hakkında bilgisi sifir. Kıskanclik da var.

Bir kısım var; hayati zenginlik olarak görüyor ve yurtdışına cikacaksan illa luks hayat yasaman gerektiğini dusunuyorlar. Öyle yaşamayacaksan ne anlami var diyorlar. Hayatımda duyduğum en saçma sapan düşünce ama böyle. Bu insanlara göre yurtdışında altında bmw, villa falan yasamazsan yasamiyorsun.

Neyse yalniz bir şeyi hesaplamak önemli; ben Fransa'da orta büyüklükte bir şehirdeyim. Su anki hayati stockholmde yaşamam için 3500 Euro lazım. Yani o maaş şehirden şehire acayip değişiyor. Ama Türkiye'deki gibi çalışan 2bin müdür 10bin alıyoru bekleyenler daha cok bekler.

Asgari ücret alanlar bile Avrupa'da normal bir hayat sürebiliyor. Türk insanı için mesela paradan ziyade ırkçılığa maruz kalmamak olmalı.

Yeniden oku. Hepsini değil belki ama en sevdiğin ve sevmediğin 2-3 tanesini seçebilirsin.

Hem zaten kesin kaçırdığın şeyler vardır, boşa gitmez, hem de mesela önceden çok sevdiğin bir kitabı şimdi sevmeyebilirsin, o da nasıl değiştiğin hakkında fikir verir kendi kendine. Güzel bi feedback oluyor bence.

Ömür az kitap çok :)

Sesli kitaplar için ben de sen gibi düşünüyordum ama kuyucaklı yusuf'u dinledikten sonra fikrim değişti. Önceden okuduklarını sesli kitap olarak edin bence. Hiç bilmediklerini okursun.

Ben olsam yenilere öncelik verirdim. Daha önce okuduğum ve tekrar okumayı istediğim kitapları da keyif için okurdum. Örnek olarak bende Harry Potter kitapları var. Bu kitapları istediğim zaman açıp okuyorum zaten. Hatta en baştan başlamadan, direkt istediğim bölümleri ya da istediğim kısımları okuduğum da oluyor. Bir de kitap konusunda mükemmeliyetçi davranmak kitaptan alınan keyfi kaçırıyor. Bu yüzden ben katı bir planlama yapmadan, bir kitap bittikten sonra "şimdi hangi kitabı okumak istiyorum" sorusunu sorarak karar vermeyi daha mantıklı buluyorum.

Valla olay kitap okumaya ne gözle baktığına göre değişir. Böyle bişekil yarış olarak görüyorsan ya da ödev olarak görüyorsan tekrar okumak istememen doğal. Yok bişekil mutlu ediyorsa ve zevk alma olarak görüyorsan bu sefer de beğendiğin kitabı/yazarı tekrar okumak istemen doğal çünkü riski minimize ediyorsun.

Ben hiç çekinmeden okuduğum ve çok beğendiğim kitapları bir süre geçtikten sonra tekrar okuyorum. Evet kitap çok ama yeni kitabı beğenmeme riski de var. Eskiden okuduğum, cok hoşlandığım ve çoğu kısmını unuttuğum bir kitabı neden tekrar okumayayim ki?

plutongezegendegilmi +1

Mutlaka en çok yeniden ziyaret etmek istediğiniz 2-3 kitap vardır, araya onları alabilirsiniz. Öbür türlü içinizde hep ukte olarak kalacak. Annem de kendimi bildim bileli tekrar Dostoyevskileri okusam, en son üniversitede okumuştum deyip duruyor ama hala icraata geçmedi. Yine de hep içinde bu istek var.

çok güzel bir kitap bir daha okunabilir. güzel bir film bir daha izlenebilir. ben ikinci kez bir filmi izlemeyi hiç tercih etmezdim. bayağı yüksek sayıda film izledim ve sonra dönüp bazı sevdiğim filmleri yeniden izledim ve fark ettim ki bu aslında beni çok eğlendiriyor çünkü kaliteli içerik.

yeni şeyler deneyimlemek tabii güzel ama güzel şeylerin de tekrar tadına varmak da güzel. ikisini de yapmak lazım. hayat zaten tüm güzel kitapları okumak için çok kısa. en azından bize çok hitap edenlerin tekrar tadını çıkarabiliriz.

tamamen aynı şeyleri düşünüyordum seninle. en sonunda eskileri okumaya karar verdim. hayatımda yaptığım en doğru şeylerden biri olabilir. suç ve ceza'yı 14 yaşında okumuştum mesela. o zaman bile çok sevmiştim tabii ki ama tekrar 25 yaşında okuyunca şok oldum resmen, "ben bunu g*tümle okumuşum" diye düşündüm.

yıllar geçtikçe biz de değişiyor ve gelişiyoruz. bazı eserlerde her zaman farklı bir şeyler bulabilmek, farklı bakış açıları geliştirebilmek mümkün oluyor. bu yüzden tadı damakta kalan, yıllarca unutulmayan, geri dönülmek istenen bazı romanların tekrar okunmasının faydalı olduğu görüşündeyim ben.

ha tabii bunu abartıp yeni şeyler okumamak da güzel değil ama sonuç itibariyle "ne yapsam?" diye düşünüp hiçbir şey yapmamaktansa eski bile olsa okumak iyidir.

Tam olarak benden bahsediyorsunuz. Ben de masa başı çalışıyorum ve 26 yaşındayım. Yeme içme düzenime biraz dikkat ederek ve haftada birkaç gün tempolu yürüyüş yaparak 6 kiloya yakın verdim 3-4 ayda. Herhangi bir diyet yapmadım. Biraz daha zorlasam kendimi 10 kilo verirdim muhtemelen.

İşten sonra birazcık yürüyüp (hazır havalar da güzel), bazal metabolizmanın %80'i civarında kalori alarak ayda 2 kilo çok rahat verebileceğini tahmin ediyorum. 3 ayda 6 kilo yani.

Ben 1 senede 95'ten 75'e düştüm mesela böyle.

Bizim ofiste bir kız var 19 kilo verdi diyetisyene giderek

bos dusunce balonu ve alperz +1

kendini ac birakmadan disiplinli ve uygun bir diyet yaparsan uc ayda 20-25 kilo bile verirsin. fazla olunca daha hizli gidiyor cunku, en azindan baslangicta.

benzer noktada surekli donup duruyorum ve intermittent fasting yapip ne yedigime dikkat ettigim zaman bir ayda 7-8 kiloyu cok rahat veriyorum, neredeyse sifir spor bu arada, zaruri aktiviteler disinda yuruyus filan da yok.

zor olan kisim iradeyi gosterebilmek zaten, onu yapinca kilo her turlu gider.

öyle bir kısıtlama yapmıyorum. hatta demin pirinç pilavı ve patlıcan oturtma ile yoğurt yedim. yaş 36.
yemeden önce kararsızdım. sonra dedim ki aklımda kalacağına midemde kalsın.

yemeği öğlen 12 ve akşam 6 arasında yiyorum, 2 öğün olarak. öncesinde ve sonrasında kalorili hiç bir şey tuketmiyorum.

rafine şeker tüketmiyorum

net bir saatim yok ama gece yemek yememeye özen gösteriyorum

33 irkek

Genelde 6'dan sonra bişey yemem. Meyve veya içinde rafine şeker olan herhangi bir şey yemiyorum. Yapay olarak işlenmiş hiçbir şey yemiyorum (örn: kimyasalla kurutulmuş et yemem, ama doğal yollarla kurutulmuş yerim gibi). Peynirimi, zeytinimi, ekmeğimi genelde kendim yaparım, sebze, et, yumurta vs. organik alıyorum.

Bunların istisnası: dışarıda yerken her zaman seçme şansım olmuyor, ortama uyuyorum.

Bi de bugün 6 bardak soğuk kahve içmişim mesela, o tarz şeylere takılmıyorum. Yani "doğal" olduğu sürece np gibi.

29 E

Doktor tavsiyesi yeme içme işini yatmadan 3 saat önce bitirmem yönünde. Gastritim var. Ben 1 saate düşürebildim.

çok zayıf olduğum için kendimi kısıtlamıyorum, ne zaman ne istersem yiyorum. yaş 24.

1 mayıstan beri kilo vermeye çalışıyorum. son bir hafta biraz gevşettim ama sabah ağırlık idmanı, 12-1 gibi günün ilk öğünü, akşam 7'de de günün son öğününü yediğim bi sistemim var. yediğim süreyi kısıtladığımda miktarı kontrol etmek daha kolay oluyor benim için. sonuç alıyorum :)

19. 3 haftadır geceleri yemek yememeye çalışıyorum. Pandemi başından beri haftada en az 3 4 gün geceleri sürekli abur cubur yiyorum ve genel olarak rahatsız olmaya başladım, kilo almam bunun sebeplerinden biri. Tam olarak kesemesem de abur cubur yemeyi bırakmaya çalışıyorum, tek istisnam dondurma :( Sebze yemeklerini çok sevmediğim için salata yemeye daha fazla yöneldim birkaç haftadır. Ara öğün yerine ceviz yiyorum.

İlk öğünü genellikle 12’den sonra yiyorum. Çoğu zaman 2’yi hatta bazen 3’ü bile bulabiliyor. Böyle olunca erken acıkmıyorum ve akşam yemeği saat 8 civarına kalıyor. Çok çok canım istemedikçe akşam yemeğinden sonra bir şey yememeye çalışıyorum.

İşk öğünü 11 den sonra, son öğünü 7 den önce yemeye çalışıyorum.

Bazen dayanamayıp meyve yediğim oluyor akşamları. O yüzden almamaya çalışıyorum.

Yemek düzenim yok akşamları dışarıdan söylüyorum. Ama ev yemeği söylemeye, sağlıklı ızgara söylemeye çalışıyorum. Haftada en az 2 kere bozuyorum

ne zaman acikirsam o zaman istedigimi yerim.

ne yapacam her seye dikkat edecem de 150 yasina kadar tek basima mi yasayacam.

18.30’da akşam yemeğimi yiyerek kapatıyorum midemi. En geç 19.00. Ertesi gün 13.00 veya 14.00’a kadar da bir şey yemiyorum.
Evet kısıtlama yapıyorum. Örneğin ilk öğünümde meyve porsiyonlarıma dikkat ediyorum. Yarım elmadan/armuttan fazlasını yemiyorum. Onun dışında her hafta sebze ve bakliyat pişirmeye özen gösteriyorum. Pilav/makarna gibi şeyleri iki ayda bir belki yiyorumdur.

24K

Ağırlık günleri Carb backloading yapıyorum. Antrenman sabah sonra yükleme günün kalanında Low carb.

Kondisyon günlerinde hep low carb. Genelde akşama doğru her türlü lean proteine dönüyorum ama.

Sabah 5’te kalktığımdan akşam 8-9 gibi en geç yemeyi kesiyorum uykuyu bok etmesin diye.

intermitten fasting yaptigim icin 8 gibi en son.

21'den sonra yemiyorum.
40+

"haydaa ulan durduk yere ölücez şimdi" diye düşünüp insan olmaya karar verdiğimde genelde şöyle yaşamaya çalışıyorum,

en başta intermittent fasting. kahvaltı zaten sevmem. öğlen 12-1 gibi, sonra akşam 5-6 gibi bir öğün. bitti gitti. tabii ayı yavrusu olduğum için gerekli enerjiyi alabilmek adına protein ve sağlıklı yağ yönünden zengin, karbonhidratı az öğünler tüketmeye çalışıyorum böyle yaptığım zaman. o açıdan çok sağlıklı olmasa bile genel olarak düzgün öğünlerim oluyor. bol bol salata, zeytinyağı, kuruyemiş, yumurta, yeşil yapraklı ve serseri sebzeler vs.

kola ve tatlı benim için her zaman çok ciddi bir sorun oldu, sigarayı bıraktım bunları bırakamadım. becerebilirsem şeker tüketimimi "ayda bir gofret" seviyesine çekmek ve su, ayran, maden suyu vs. dışında hiçbir içecek tüketmeme isteğim var. bunu yapmaya çalışıyorum genelde.

tamamen kendi adıma konuşuyorum elbette ama benim için sağlıklı, sürdürülebilir ve ideal yaşam özetle budur: yetecek kadar yemek, işlenmiş üründen mümkün olduğunca uzak dur, ayu gibi yeme IF yap vücudun 15-16 saat kendini yenileyecek zaman bulsun, çok ağır olmamak kaydıyla antrenman yap, neblim bol bol yürü ve bir sporda kendini geliştir, su iç, pis şeylerden uzak dur ama arada mantı falan görünce de affetme, robot değiliz sonuçta. bence 30 günün 25'ini sağlıklı geçiren bir insanın ara sıra geceleri kola içme veya tek oturuşta karpuz bitirme hakkı olabilmeli, çok etkilemez herhalde, en azından 50'li yaşlara kadar.

Arkadasim var 12 yillik evli ikisi de muhendis acayip mutlular, cocuklari da var.

Eleman devamli aldatiyor ama kadini bilmiyorum.

Benim üniversiteden hocam var. 50 yaşında falan vardır. Gezmeyi, yemek yemeyi falan çok seviyorlar. Maddi durumları falan da çok iyi. Kızı New York'da okudu. Sürekli bi yerlerden foto atıyorlar tatillerde. Yani öyle bir yaşamda mutsuz olmak çok da mümkün değil gibi.

ben uzun senelerdir beraber olup hala sevgili gibi olan çift görmedim hiç. ya asker arkadaşı gibi oluyorlar ya da mutsuz.

Sadakat. İnsan vakit geçtikçe daha fazla mı talepleri oluyor ya da gençken gözü mü kör oluyor çözemiyorum. Sanırım karakterle ilgili. Uzun ilişki iki tarafın karakteriyle ilgili. Belki de hoşgörü, sınırsız bağlılık. Sınırsız bağlanmak ne kadar zor? Cidden zor mu

Valla ben kısa süreli mutlu evliliğe de denk gelmiyorum

var. çok nadir ama. çoğu ilişki mutsuzluğa mahkum gibi görünüyor. o mutsuz insanlar da "canım cicim aylarınız geçsin de göreyim sizi:):):):)" veya "aman diyim evlenmeyin" tarzı garip propagandalar yapıyorlar. onlar zavallı diye herkes zavallı olmak zorunda değil. ama dediğim gibi, çok az denk geliyorum gerçekten birbirini seven mutlu çiftlere. mutluluktan kastım da her günün güllük gülistanlık geçmesi değil bu arada. her ilişkide zorluklar olur tabii ki.

Annem ve babam 38 yıldır evli. Tabi onlara sormak lazım ama çok mutlu görünüyorlar. Bana sorarsanız hala birbirlerine aşıklar. Karakter olarak ikisi de karşısındakini dinleyen tipler, yani üste çıkmak için saçmasapan konuştuklarına şahit olmadım hiç. Tartışıyorlar ama konuşup anlaşıyorlar bir şekilde. Tartışıkları şey de "sen şöylesin böylesin" gibi suçlama değil de doğrudan sorun ile ilgili oluyor. Ayrıca kıskanç değiller. İkisi de kendine zaman ayırıyor, boş zamanlarında kendi arkadaşlarıyla takılıyor.

var. 70'li yaşlarına yaklaştılar, ellerinde büyüdüm diyebilirim neredeyse ve şu yaşıma kadar birbirlerine ters bir söz söylediklerini bile duymadım. çok kibar insanlar ama dışarıdan bu kadar sempatik görünmelerinde sanırım kadın tarafının payı büyük - gerçekten dünya tatlısı ve iyisi, "ne bakıyon" deyip kavga çıkarabilecek tarzdaki birini bile yumuşatabilecek kadar klas bir insan. ben çocukken evlerinde gittiğimde bile huzurlu hissederdim (kendi ailemde ciddi bir sorun olmamasına rağmen) ve çocuk aklımla bile derdim yani, "buradaki insanlar gerçekten mutlu" diye. yaşım 30 olacak neredeyse, fikrim hala değişmedi :)

yalnız açıkçası ben bu "evlilik mutsuz eder" görüşüne de katılmıyorum. bugün mutsuz olan, evliliğine söven insanların çoğu ayrılsa emin olun ertesi gün eşini özler ve ister. belki tamamen alışkanlıktan, belki tamamen sevgisiz bir şekilde olur ama yine de ister. birlikte yıllar geçirmek, bir ilişki inşa etmek kolay iş değil. ayrıca kusura bakmayın ama çoğumuz da tırt insanlarız, evlenmeyince çok daha dolu ve süper hayatlar yaşayacakmışız gibi davranıyor bazıları. bana tuhaf geliyor. sanki çok mutlu olacaklarmış da evli oldukları için mutsuzlarmış gibi... değişik. tabii kişiden kişiye değişir bu, bazı insanlar gerçekten yanlış evlilik yapıyor ve evlenmese daha mutlu yaşayacak gibi oluyor.

bunu niye yazdım? "uzun süreli mutlu evlilik"ten çok dışarıdan mutsuz görünen ama bittiğinde tarafları çok daha üzücü bir hayata iten birliktelikleri daha sık gördüğüm için. bence aynı evde yaşadığın, hayatını paylaştığın bir insanı daima aynı tutkuyla sevmek mümkün değil. tabii ki yeri gelecek "ulan bu ne biçim insanmış" bile diyeceksin. gelgelelim çok ciddi veya temel problemler yoksa bir arada 15-20 yıl geçirmiş insanlar ayrıldıklarında daha mutlu olmuyorlar. en azından şahsi gözlemim bu yönde. YÜCE RABBIM her insanın gönlüne göre, nasıl mutlu olacaklarsa öyle versin.

Benim annem babam 27 yıldır evli. Baya anlaşıyolar. Annem hiç üste çıkan bi tip değil. Babam baskın ilişkide. Annem de daha çok kabullenici olunca anlaşıyolar, birbirlerinin dilinden anlıyolar. Liseli aşıklar gibi değiller ama anlaşıyolar. Tabi tartışma oluyor ama annem küsüyor o durumlarda, kavga çıkarmıyo. Sonradan geri barışıyolar.

Gördüm annemin halası ve eniştesi. Ama şöyle bir şey var, onları herkes severdi. Zaten aşırı iyi insanlardı. Karı koca öğretmenlerdi. Enişte zaten aşırı ünlü bir kimya öğretmeniydi Samsun’da. Herkese yardım etmişlerdi karı koca. Annemle babamın da evlenmesine ön ayak olmuşlar. Çok sıkıntı da çektiler. En son enişte mide kanseri oldu. O tonton göbekli hoş sohbet adam eridi 40 kiloyla vefat etti. Bir yıl geçmeden hala da vefat etti. Birbirlerini çok seviyorlardı aşk evliliğiydi zaten uzaktan akraba olsalar da. Ölümüne de dayanamadı kocasının peşinden gitti. Halen daha onları atakumda evlerinde hayal ediyorum ben. Hiç ölmemişler gibi. Çok minnoşlar halen daha. Duygulandım.

31 yıllık evli olan annem ve babam. Bence 15 yıldan sonra daha iyi anlaşmaya başladılar. Birbirlerini seviyorlar, düşünüyorlar. Ayrı hiç kalamıyorlar. Çoğu zaman yeni evlenmiş gibi takılırlar sarılıp film izleme, el ele yürüyüşe çıkma, başbaşa yemek vs.
Nadiren tartışırlar onda da annemin sitem etmesi babamın susması şeklinde oluyor. Annem baskın bir karakter ve yaş olarak da babamdan büyük. Babam da çocuk ruhlu bir insan. Tamamliyorlar bence birbirlerini.

seçim tercihi olmayacağını düşünmekle beraber biontech. vize sorunu yaşamamak için.

Yasim belirttiginiz araligin uzerinde ama yine de cevap vereyim, siram geldiginde mumkun olursa BioNTech olacagim.

2-3 ay önce olsa sinovac derdim de şimdi tereddütsüz biontech diyorum. koruma oranı daha yüksek, ilk dozda dahi kaydadeğer bir koruma sağlıyor, mutasyonlara karşı da etkisi olduğu belirtildi, bir de ağustos'ta ingiltere'ye gitme olasılığım var sinovac'ı tanıyacaklarını sanmıyorum.

Ben de seçme şansım olursa Biontech seçerim.

Biontech'ciler, ilerde çıkabilecek yan etkilersen korkmuyor musunuz ?

anneme biontech aldık, oldu da. ben de olursam biontech.

Tüm avrupa + ingiltere biontech vuruyor vardır bi bildikleri.

Koruyuculuğu daha az ancak Sinovac daha güvenilir.

onceligim biontech ama siram gelince tursu suyu bassalar bile umrumda degil artik yeter ki salsinlar bizi biktim kendim icin degil ben zaten asosyalim de insanlik icin istiyorum sokaga cikilamayan bir dunya mi olur yeter la

Cin asisi olcam, eger tercih hakki verilirse.

almanlara guvenmiyorum.
Asiyi ugur sahin olmak istemedi beni killandirdi.
Volkswagen skandalini daha sindiremedik.
2 yil alman sirketinde calistim projelerde cok kolpa isler yaptilar ayar ettiler beni.

Cin'de en kotu ihtimalle musluk suyu vurulmus oluruz o da oldurmez.

Bu aşıyı Sadece türklere yaptırıyor olsalar hadi şüpheye düşeyim derdim ama dünyada onlarca ülke gözü kapalı biontech i seçmişken ve sinovac yalnızca tr seviyesinde üç beş ülke tarafından talep edilmişken sinovac olamazdım.
Biontech 1. dozu oldum 2 hafta önce.

israil ve bahreyn vakalarına bi göz atın derim. ona göre aşınızı olun, geniş ölçekli iki örnek.

ben biontech düşünüyorum.

twitter.com

Tam simdi ustteki grafige bakiyordum, denk geldi.
iki grafik ayni olcekte bile degil.
Bahreynin tepe noktasi digerinin normali gibi.
Zaten vurduklari asi da sinovac degilmis. Baska bir cin asisiymis.
Ulke baskani aciklamasini okudum ramazan bayrami nedeniyle ve test sayisini artirmalari nedeniyle sayilar cosmus.
Zaten nufuslari da 1.5 milyonmus.


Bu medyatik doktorlar niye istatistik manipulasyonu yapar hic anlamiyorum.
Adam nerdeyse sayiyi artiriyor diyecek.

Belki kötü bi tesadüf ama çevremde son bi ayda biontech aşısi olup kalp krizi geçiren 5 kişi oldu.yaslari 50 ve üzereydi.

Var var olmaz mı hiç.
Bir kaç yıl önce Camel gelmişti. Onda bile gençler vardı çok şaşırmıştım.(evet tür farklı ama gecelerin dinleyip bileceğine ihtimal vermemiştim)

Valla değişik türden grupları yazmışsın, yani yelpazeyi oldukça geniş tutmuşsun. Elbet dinleyen vardır.

Bence dinleyen bir kitle vardır mutlaka. Zira Iron Maiden ben lisedeyken de (2008-2012 arası) eski bir grup konumundaydı, metal en popüler müzik türü değildi ama bir şekilde denk gelmişim dinlemişim demek ki. Ben aynı şekilde şimdi de olduğunu düşünüyorum genç dinleyicilerinin.

var tabii ki, çok var da duman'ın alakasını pek anlayamadım açıkçası. piercing takıp bira içince asi ve bohem olduğunu sanan kadıköy ergenleri her daim popüler tutuyor bu tarz arabesk rockçı grupları, popülerliği kaybetme gibi bir durum söz konusu değil.

aynen ben de 2012'de liseden mezun oldum, o zaman benim çevremde metal dinleyen bir tane adam yoktu. norm ender, şehinşah vs. herkes repçiydi. o açıdan çok yalnız kalıyordum müzik konusunda.

benim birader 2003'lü, lise 3'e gidiyor. o sağlam metalci, sabah akşam metalika aşağı megadet yukarı. davulumuz yok ama bagetlerle kah havayı döverek kah yastıklara vurarak çalmaya çalışıyor vs. bildiğim kadarıyla arkadaş grubunda da dinliyorlar. b1 ingilizcesiyle lyricstranslate'te her türlü metal çevirisini türkçeye çevirmeye çalışıyor arsız jdfdj. ha bizim zamanımızda olduğu gibi "METALCİYİM!1!! METAL!!1!" şeklinde kimliği biçimlendirecek ölçüde bir tutku olduğunu sanmıyorum, malum yeni nesil çok daha fazla şeye maruz kalıyor, dikkatleri kolay dağılıyor o yüzden bizim kadar değillerdir diye düşünüyorum.

Şu an gençler spotify weekly digest ne önerirse onu dinliyor. İndie rock hepsinden popüler.

2010-2019 arası istanbul dahil avrupa'da farklı ülkelerde yaklaşık 12 iron maiden konserine gittim, başka grupların konserlerine ya da başka festivallere de gittim, gözlem üzerinden yazabilirim, gördüğüm kadarıyla gençlik çılgın atıyor gayet konserlerde/festivallerde. manowar, pearl jam falan bilemiyorum tabii, iron maiden hala epey aktif olduğundan ve farklı pazarlarda görünür durmaya devam ettiğinden genç kitlelere ulaşıyor hala ve birçok nesil tarafından seviliyor dinleniyor. metallica da aynı sebepten dinleniyordur gençler tarafından sanırım hala.

genelde gördüğüm, bu saydıklarınıza yakın tarzların yeni grupları/sanatçıları gençler tarafından dinleniyor, tarzı dinleyenler eskilerini de öğrenip dinliyordur tahminim. festivallerde ya da konser öncesi ortamlarda çalan şarkıları biliyor gözüküyorlar genelde. ghost mesela genç takipçisi bol, ya da gojira, baya genç bir kitlesi var bildiğim. epica falan da bilinip seviliyor gördüğüm. benim bilmediğim yeni bir sürü grubu bilip seviyorlar mesela. muhtemelen yenileri bildiklerinden eskilerin klasiklerini de bilip dinliyorlardır.

ek olarak bu tür müziğin dinleyicisi genel toplamın içerisinde her zaman az kalacaktır diye düşünüyorum. yani etrafımızda az olması popüler edilmemesiyle alakalı. "pop" başlı başına bir silip süpürücü. insanlar önlerine ne servis edilirse istemsizce ona dönüyorlar. heavy metal ya da yakın türler ne zaman "popüler" oldu ki tam olarak, belki nwobhm dönemlerinde olmuştur, onda bile dünya çapına michael jackson gibi yayılamazdı sonuçta. grunge da akım olarak popüler olmuştu mesela, o da sattı yani bir dönem ve dönemi bitti aslında.

yani dinleyici kitlenin az olması normal, oranla baktığınızda da şimdi de azdır ama bence var iyi kitleler. ama tabii ki ana akım değiller, @kıyıyavurandildolar'ın belirttiği gibi.

açılın genç geldi. evet dinliyor efendim. türkiye seçim sonuçları gibi örnek verirsek ise şöyle bir tablo çıkıyor ortaya

akp - indie
chp - rap
iyip - rock
hdp - metal
mhp - pop

yani evet. böyle bir tablo var. açıkçası gayet normal. hiçbir zaman ana akım olmadı zaten metal. ama dinleyen dinliyor bir şekilde. gençler arasında en dramatik düşüş gösteren pop müzik. y kuşağının aksine çok az pop müzik dinleniyor. hatta dalga geçmek/eğlenmek için dinlendiği oluyor :P

Yazının başları bi kenara ama son paragrafta fakirliğe övgü var resmen :)

Edit: Sirf bunun edit'i icin desktop surume gectim. 10-15 bin az para demiyorum kimse yanlis anlamasin. Ama ulke sartlari da belli.

Beylikdüzü'nde bir sanayii sitesinin tamamına sahip birini tanıyorum, arazi ve içindeki yapıların tamamı ona ait. geçenlerde çalıştığım fabrika kira sözleşmesini yeniledi
1 aylık kira bedeli 500.000 TL ve bizim gibi epey fabrika var.

Yakın bir arkadaşımın eniştesi ve ailesi, eski deutsche bank orta dogu sorumlusu ve isvicrede ozel bir bankanın başı su an, gelirini ve ailesinin varlıklarını duyunca rengim atmıştı, ülkeye borç verecek düzeyde gelirleri var.

öyle tanışma falansa iskandinavya top50 30 yaş altı en zenginlerden arkadaşım var benimde.

bence soruyu size bir faydası dokunmuş diye sor.

benimki alanında populer bir akademisyen. bazı top üniversitelerde akademisyenler ciddi anlamda çok para kazanıyorlar. yani aylık 60k dolar gibi. belki daha fazla kazananlar da vardır ama benim tanıdığım bu kadar kazanıyor. tabii bu bir söylenti, şu kadar kazanıyorum diyecek hali yok ama populer ve tanınan biri olduğu için mümkün.

sakıp sabancı'nın makedonya versiyonunu görmüştüm. hani burada yazmak sadece parmaklarımı yorar. sen hesap et.

Yüzlerce bitcoin, altcoin, zort coin, vs kripto parası olan tanıdığım var. 2013 yılında btc-e trolbox’ta tanışmıştık. ben bırakmıştım kripto işlerini o devam etmişti şimdi dolar milyoneri. gerçi hala Beşiktaş’ta bir apartman dairesinde oturuyor. Arabası gayet sıradan bir 320i. dükkanları, daireleri var, deposu var orada mining de yapıyor yani pasif gelir de o biçim ama ruhu fakir galiba.

rakam veremeyeceğim ama hem entry'lerimde hem de burada ara ara bahsettiğim ukraynalı bir abi var. sovyetler yıkılınca devleti soyup yolunu bulan oligarkların yerel versiyonu gibi düşünebilirsin. kuzeninin fabrikası mı ne vardı, çin'den boya ithal ediyorlardı, o tarz bir şey. bu da orada yönetici olarak çalışıyordu ama o işin teferruatı. "maaşımı kuzenim veriyor" diye şaka yapıyordu.

kiev'de şehrin dışında üç katlı villaları, iki arabaları vardı ve SÜREKLİ yurtdışına çıkıyorlardı.

siz nasıl tanıştınız dersen ben adamın eşiyle workaway.info'da tanıştım. bunlar "biz zengin ve elitiz, ukraynalılar köylü, yabancı arkadaşlar edinmek istiyoruz" kafasındaydı jdfjdjk ingilizce geliştirmek istiyorlardı falan öylelikle gitmiş bulundum, çok güzel ağırladılar yediler içirdiler. yıllar içinde defalarca görüştük öyle. yeri geldi kışın bahçelerinde kar küredim, yeri geldi içip içip uyudum bi şey bile yapmadım.

şahsen tanıdığım en zengin adam oydu sanırım. lüks yaşamıyordu ama para şifresi yazmış gibiydi yani "aman o bizi aşar" dediği bi şey yoktu, işi çıktı diye sabah kalkıp amerika'ya gidebilen bi adamdı. düşününce çok tuhaf geldi ya 21-22 yaşında başımıza neler gelmiş, şimdi bakkal selamımı almıyo

sadece patronlarım var :)

biri eski büyükşehir belediye başkanıydı. sanırım en zengini o idi.

Aylik gelirinin $100.000 uzeri oldugunu tahmin ettigim 4-5 kisi taniyorumdur herhalde..

Aylik geliri asgarinin 5-6 kati olmayan adam orta direk bile degil zaten..

Valla sanırım milyar dolar seviyesinde serveti olan biri ancak her gördüğümde dalasım geliyor. Adam da oldukça saygılı, kibar gibi ama sevmiyorum ben öyle zengin kişileri. Milleti deli gibi sömürmüşlerdir bu hale gelmek için.

eski patronum var 40 kusur dairesi var, 7-8 subeli supermarketi var. Ama asiri cimri, isciyi somurur, kimseye guvenmez, herkesi ondan caldigina dair paranoyakligi var, muhasebeci, mudur, isci herkes caliyor, yan gelip yatiyor diye dusunuyor adam, bir de kendini hep daha ust seviye adamlarla kiyasliyor, yani para mutluluk dogru orantili olarak lineer sekilde gitmiyor ya da gidiyor ama bir yere kadar sonrasi zarar kisisine gore. Ama bunun parasini y-z kusagi ogullari cok pis yiyor Ibizalarda, Las Vegaslarda alem yapiyorlar

arkadasimin kayinpederi, uzun yillardir enerji sektorunde. yurtidisinda kendilerine ait adalari var :)

birinci dereceden birkaç akrabamın yurt dışında ortak olduğu yiyecek imalathanesi var. kişi başı aylık gelir 50 bin eurodan fazladır diye düşünüyorum.

Yurtiçi ve dışında 140 tane şubesi olan özel okulu, üniversitesi vs olan birini tanıyorum.

Yıllık 120 milyon lira burs verdiğini açıklamıştı geçenlerde. Servetinin 2 milyar dolar olduğu söyleniyor.

Halı saha maçında anladım. Koşmaya devam etsem bayılacaktım. Oysa fişek gibiydik. Arka arkaya 2 maç yapardık.

Gençlik heyecanı da vardı tabi ama eskiden seks için şehir değiştirir, nefes almaksızın cima ederdik. Şimdi masturbasyon için bilgisayarı kalkıp almaya üşenip, uyuyorum.

pandemiden sonra anladım. bldiğin on yıl yaşlandırdı beni merdiven çıkamıyorum

istedigim gibi iki gunde gobek eritemedigimde anladim

Ben bisiklet turunda daha 27 iken dizi parcaladim, duzelmiyor. Surekli sizim var. Ortapedistim 18-20 yasindan sonra spor yapilinca bir sekilde dizlerin zarar gorebilecegini, Tanri´nin pek de bu konuda pek de iyi bir is cikarmadigini soyledi. Dizler dandik yapilmis.

Bunun disinda fiziksel aktiviteye bagli olarak daha dinc ya da daha kirilgan hissediyorum. Bence hissetmekten cok, biraz akillanip, kendini deli dehset yormamak fiziksel ve de ruhsal "olgunluk" gostergesi. 19 iken yarin ne kadar basimin agriyacagini, yorgun olacagimi dusunup ve tartip ona gore davranmazdim.

performansla ilgili çok sorun yaşamıyorum sanırım. yüzme gibi sakin nefes kontrollü sporlarda daha iyi bile olabilirim ama bu hayat tarzımın da yaşla beraber değişmesinden olabilir, bi de arkadaşlar da yaşlandı kimle kıyaslayacaksın. bir tek şu, eskiden neredeyse donsuz gezerken şimdi arabanın klimasından çarpılıp iki gün ağrı çekiyorum.

35 yasimdayken falan oldu: bizim apartmanin sokaga acilan dis kapisi kilitli kalmis. gayet dusunmeden yandaki duvardan sokaga atladim. atladim dediysem duvarin yuksekligi belime geliyor max. atladiktan sonra ayaklarimin yere degmesiyle, nasil denk geldiyse sirtimda omurgamin ortasinda bir simsek cakti, nasil bir aci. canim hic tatli degildir ama bagiracaktim neredeyse. orasi hala ara ara sizlar. bu kadar basit bir fiziksel aktiviteden zarar gorebilme ihtimaliyle karsilasinca kendimi ilk kez dede gibi hissettim.

bir de 1-2 sene once uzuuun zaman sonra ilk defa düştüm. belki de ilk ergenlikten beri falan ilk defa, baya takilip dustum.

aman yarabbi yetiskin koca adamken dusmek ne pis bir seymis... cocukken gunde 50 kere duserdik farketmezdik bile. topallamadan yurumem iki hafta aldi. yaralar maralar rezalet yani.

20-26 yaş arasında istikrarlı bir şekilde acayip kilo aldığım için benim değerlendirmem çok isabetli olmayabilir zira bi' nevi hızla yaşlandırmış oldum kendimi ama 24-25 yaş civarı gerçekten "böyle yaşanmaz" demeye başladığım aralıktı.

20-24 arasında sigara da içiyor olmama rağmen lazım olduğunda hala aygır gücüm olduğunu hissediyordum. konser olsun, gezi olsun, başka bi etkinlik olsun vs. yani "oha ben fiziksel olarak bu kadar güçlü müydüm?" sorusunu sorduğum oluyordu, "hala gençmişiz be heheyt" diyordum.

25 ve sonrasında ise sigarayı bırakmama rağmen dizler başta olmak üzere çoğu yer bitti, düz yolda devrilir hale geldim. fiziksel acı çekmeden ne zaman hareket ettiğimi hatırlamıyorum bile.

kısmetse işte şu kiloyu bi verip bakıcam tekrar, tamamen şişkoluktan mıymış acaba yoksa 25-26 yaşından sonra gerçekten de ne kadar uğraşırsan uğraş ağrı sızı kalıcı mı oluyormuş.

29 yaşında majör spor sakatlığı geçirdim ama 35’e kadar doğru düzgün etkilemedi. 35’ten sonra aynı sakatlığın etkisini bütün vücutta hissetmeye başladım. Keskin bir kırılma yok ama yavaş yavaş eskisi kadar hızlı recover olmadığımı hissediyorum.

Yaş 36, erkek kişisi olarak cevap yazayım;

Vucüt sinyal vermeye başladı. Geçen sene farkettirdi.

naçizane şimdi ben gibi ihtiyar dostlarıma umut ışığı olacak bi şey söyleyeyim tam aksine: 23-24 yaşındayken "artık genç değilim yau" demiştim. sonra bi konsere gittim moshpit'li filan. o gece dedim "vücutta bi şey yokmuş aslında, kafa yavaşlamış". daha sonra 20'lerin sonunda baktım gerçekten merdiven çıkarken bile zorlanıyorum, dedim aha kaçınılmaz son geldi, emekliliğe de daha çok var piiii. sonra fiziksel olarak ağır bi işe girdim, iki hafta geçti geçmedi, vücudumdaki kasların adeta uyandığını, uyandırılmış hücre gibi sağa sola sataşmaya başladığını hissettim.

diyeceğim o ki spesifik bi sağlık sorununuz yoksa ÇOĞUNUZ yaşlı değilsiniz arkadaşlar. "nasıl değiliz şerefsiz 19 yaşındaki adamla 30'dakinin performansı aynı olur mu?" demeyin. hiçbi şey yapmayınca profesyonel sporcu bile çöker zaten, o vücudun kapasitesinin düştüğünü göstermiyor ki.

ha eskiden maraton koşardım şimdi yarısında tıkanıyorum diyenler vardır ona bi şey diyemem, onlar zaten yaşıtlarının yüzde 99.9'undan daha sağlıklı ve dinç insanlar, onlar gerçekten "gerileme" görmüş olabilir.

amma çoğunuz vücudu kullanmadığınızdan dolayı hamsınız sadece. 3-5 ay dikkat edin, 19-20 yaşındakinden daha ayu ve aygır olmazsanız benim adım da mark değil.

velhasıl hayat yolculuğunda muhakkak "ulan bitmişiz he, eskiden yapıyoduk şimdi yapamıyoruz" dediğiniz pek çok şey olacaktır ama bu fiziksel kapasitenizin düştüğü anlamına gelmiyor. BAŞKA BİR SAĞLIK SORUNU OLMADIĞI TAKDİRDE 50 yaşından önce yaşlandığını söyleyen kişilere gördüğüm yerde omuz atacağımı bildirir, sağlıklı ve keyifli pazarlar dilerim. iyisiniz iyi.

30 yasindan sonra hafif semptom dedigin seyler basladi ama bence onlar hafif semptomlar degil. futbol oynarken yorulmak ve kosamamak bunun ilk belirtisi.

erken uykum gelmiyor da ortalama 6 gibi kalkiyorum ve buna bayiliyorum. bugun 5'te kalktim mesela. dun 11'de yatmistim.

@mark greg sana katilmiyorum ve laflar hazirladim. profesyonel sporculara bakarak vucudun ne zaman yaslanmaya basladigini anlarsin. 30 yasindan sonra sporcular sapir sapir dokulmeye basliyor ve cogu kariyerini noktalamak zorunda kaliyor. 35'ten sonra neredeyse hic yok ozellikle kendine bakanlar ve longevity kasanlar disinda. onlarin da performansi cok ciddi dusuyor.

Eskisi kadar uzun yol yürüyemiyorum. Zaten bu yüzden araba kullanmayı öğrenmek zorunda kaldım. Arabalara karşı ilgim sıfırdı birden tavan yaptı.

Ayrıca sabah zor uyanıyorum ve multitasking olayı da azaldı

Geç açtım, Rusya'yı yakalayamadım, izlediklerim arasında şimdilik Litvanya ilgimi çekti, favorimi duruma göre editlerim.

Edit: video özetlerinden Rusya ilginç geldi, iyi puan alırlar herhalde ama benim favorim Litvanya hala ilk beşe kesin girerler tahminimce.

Bi daha eurovisiona gelmem editi: yazıklar olsun:)

Azerbaycan da iyiymiş ya

İzlanda <3
O olmazsa Litvanya.

Edit: + İtalya

İzlanda tatlıydı. Sonra Ukrayna, Azerbaycan.

izlanda

şimdi italya çıktı onlar da iyiymiş...

Azerbaycan ve italya favorim, bonus isvicre

Benim birincim izlanda.

Diğer hoşuma gidenler:
Belçika
Finlandiya
Portekiz

çok bariz bir favori seçemedim, güzel şarkılar var.

ukrayna çok orijinal ve sayko. hoşuma gitti.

litvanya'ya bayıldım. sanırım bir numaralı favorim onlar.

italya ve finlandiya güzel ama çok çok özellikli gelmedi bana. üst sıralarda olmaları lazım ama birinci olmazlarsa şaşırmam.

rusya fena değilse de tarz olmak için biraz fazla zorlamışlar gibi. ukrayna'nın aksine onlar o "denişik" havayı tam oturtamamış sanki. yine de güzeldi.

isviçre çok çok iyi ama duygusal ve hüzünçlü bi şarkı olduğu için çok göz önünde olmasını istemiyorum hehe.

bence porfek

Past centuries dediğine göre geçmiş yy'lardan bahsediyor, içinde bulunduğumuzdan değil. Late century deseydi perfect olurdu.

Edit: böyle dedim ama şuradaki örneklere bakınca perfect de oluyor gibi. Over ile past arasındaki nüansa basmadı ama over'ın biraz daha - den beri anlamı taşıdığını söyleyebilirim.
dictionary.cambridge.org

"Agricultural practices such as irrigation, crop rotation, fertilizers, and pesticides were developed long ago but have made great strides in the past century."

Diyorum ben.

"Even if agricultural practices such as irrigation, crop rotation and the use of chemical fertilizers and pesticides were discovered long time ago, there has been tremendous progress over the past century."

FIDOW kuralını belki duymuşsundur. for, in, over.... the last/past century/years vs. gibi cümleler kuruyorsan cümlenin zamanı present perfect oluyor.

hangi ayrıldığımız için cevaplıyoruz? istediğimiz sevgiliden başlayabilir miyiz?

1-3,5
2-ilişkideki beklentiler değişmişti, o ciddi bir adım atmak istedi ben ondan bağımsız böyle bir şeye hazır değildim. konuşup anlaşarak ayrıldık, o yüzden 0,5 diyorum
3-ayrılalı 3 seneyi geçti, hala konuşuruz, pandemi öncesi görüşüyorduk da nadiren de olsa.
4-tamamen arkadaşça, ortak ilgi alanlarımız üzerine olan görüşmelerdi bunlar. insan olarak çok sevdiğim şefkat duyduğum biri. değer verdiğim, bu dünya için biraz saf ve temiz biri. bence insan olarak dünyanın onun gibilere ihtiyacı var. bundan dolayı üzüntüleri kırgınlıkları oluyor. dert anlatır, dinler akıl veririm, o da benim bu yanımı sever, bana akıl danışır.

insanların karşısına böyle güzel bahsedebileceği -hele ki uzun süren eski bir ilişkiyse- kaç kişi çıkıyor? benim ondan sonra, en az onun kadar sevdiğim başkaları çıktı karşıma ama hiçbiri insaniyet namına onun kadar "iyi insan" değildi. iki insan arasındaki ilişkiye sevgililik, arkadaşlık, akrabalık olarak bakmaktan ziyade; daha üst anlamda, insani ilişki olarak bakabilmek lazım. ona bu anlamda bakıyor ve "güzel insan" olarak tanımlıyorum. böyle baktığımda iletişimde olmaktan mutlu olduğum biri, bu yüzden.

1) En son ilişki yaklaşık olarak 7-8 ay sürdü.
2) Puanım 3.
3) Burası saçma, corona olayları yüzünden ayrıldıktan sonra bile bir süre daha aynı evde yaşamak zorunda kaldık :D
4) Ee çünkü Corona.

1) 15 ay civari

2) genel olarak 2 diyebilirim. ciddi bir sorun yoktu. niye terk edildigimi hala anlamadim acikcasi, herhalde tirt buldu beni ama bunu anlamak icin bir sene gerekiyor muydu bilmiyorum.

3) gorusmuyorum tabii, sevdigim halde sktir edildim ne goruscem bu saatten sonra

Hangisi olduğunu söylememişsin ki :)
En çok sevmiş olduğumu söyleyeyim;

1- 1 sene
2- 1 puan
3- görüşmedik, hiç haberim yok.
4- yüzde yüz benim mallığımdan kaynaklandı. Hadi yüzde 98 diyelim.

Eşimle tanışmadan önceki son sevgilim:
1- 1 sene
2- ayrılma sebebimiz puanlanamayacak kadar ilginç
3- görüşmedik öldü mü kaldı mı haberim yok.
4- o.ç olduğu için

1. ne kadar süre birlikteydiniz? 5.5 yıl
2. ayrılma sebebinizi puanlayın: 1-“kırgınlıklarımız vardı” seviyesi ve 5-“bitmeyen kavgalar/aldatma/şiddet vs vardı.” seviyesi olsun. 0
3. ayrıldıktan sonra görüşmeye devam ettiniz mi, yoksa onu hayatınızdan temelli sildiniz mi? Sildim.
4. neden? Beni aldattığı için.

Şu anki sevgilimden önceki,

1. 1 seneyi geçmişti
2. 1 - Birbirimize uygun olmadığımızı gördüm. Öyle büyük kavgalar olmadı ama çok üzüldüm.
3. Hayır sildim
4. Görmeyi kaldıramıyordum o zamanlar ama şu an tamamen nötrüm.

1- 6 ay birlikteydik
2- 5 puan. Bitmek bilmeyen kavgalar. Diken üstünde dolaşmaca. Bugün ne sorun yaşayacağız vs.
3- Bir-iki telefon görüşmesi oldu. Sonra tekrardan beni her yerden engelledi.
4- Valla o engelledi. O yüzden ona sormalıyım.

Hakemleri suclarlar bu sefer de.

Uygulandi ve verim alinamadi bundan.

Çünkü çözüm olmaz. Bu sefer de kaybeden taraf hakemi suçlar. Sonuçta bizim 80 iq taraftarlarımız için kaybettiklerinde suçlanacak yer bitmez. Zeka geriliği ve cahillik sorunu çözülmeden ülkede hiçbir şey çözülemeyeceği gibi futbolla ilgili kronik sorunlar da çözülemez.

edit: baldur2 +1 (ben yazmaya başladığımda cevabı yüklenmemişti)

@baldur2 @bluntaf VAR geleli bir standard oturdu, cok komik, skandal karar yok bence artik. Elbet vardir da Azaldi yani eskisi gibi yok.Kaldi ki ligin en iyi hakemleri olacaktir son raddede. Olmadi disardan getirirsin ne olacak? Ligin en onemli maci sonucta cl finali, yari finali yoneten hakemi bastir parayi getir

"var geldi skandal karar yok" mu? ofsayt çizgisi haricinde bir standardizasyon getirmedi var. kararı verenler aynı kafada olduğu sürece hakem tartışması bitmez.

ben daha çok ligi zedeleyeceği yönünde düşünüyorum. 3 büyüklerin ilk 4'ü garanti gibi bişey, şampiyonluk için zorlamaz kimse, play-off'lara saklarlar kendilerini.
bir de derbiler hep gergin geçiyor, oyundan ziyade başka şeyler ön planda bizde. o gergin atmosferi göze almak isterler mi bilemedim.

@freedonia Ben hakemler kötü kararlar veriyorlar/verecekler demiyorum. Kaybeden taraf hep suçlayacak bir şey bulur diyorum. İsterse yapay zeka olsun hakem yine hakeme söverler.

@ Jux Ezbere ilk 4u sokmak yanlis ya, adam 20 puan liderden geride kalmis hala bu adamin sampiyonluk icin play offa girmesi absurt olur. Belli kural getirilir atiyorum 4 puandan az farkli liderlikte play off oynanir, katilacak takimlarin icin max fuan farki 8 olmalidir falan

çünkü çok saçma bir sistem. bunu bir ara 2. sınıf avrupa ülkeleri yaptı ama onların da çoğu vazgeçti.

olay şu: basketbol, abd sporu. bu spor abd'den alındığı için de onların sistemini kullanıyor avrupa. futbol ise ingiltere (ya da avrupa sporu da diyebiliriz) sporu. avrupa'da düşmeli, çıkmalı bir sistem var, ezelden beri play-off falan yok. sistem bu, şampiyon olman için tüm lige karşı iyi olman lazım.

tam anlatamadım şimdi ama yıllardır basketboldaki sistemin futbola uyarlanmaya çalışılmasına da uyuz oluyorum. abd'de mesela başlarda futbol maçları 90:00 olunca bitiyormuş, uzatma falan yok, atağın ortasında bitiyor. basketboldan kalan bir alışkanlık. sonra bunun saçmalığını anladılar ve vazgeçtiler.

bir ara şey tartışması da vardı, futbolda da basketbol gibi oyuncular girsin çıksın vs. saçmalık.

"play-off amerikan işidir" görüşüne tamamen katılmıyorum çünkü doğası gereği hızlı oynanan, skorun her saniye değişebileceği (buz hokeyi, basketbol, hentbol vb.) sporlarda kültürden bağımsız olarak play-off sisteminin daha adil olduğunu düşünüyorum. avrupa kıtasında futbol kültürünün payıyla play-off uygulamasına sıcak bakılmadığı doğrudur ancak bu uygulamanın yapıldığı çok sayıda lig var. aklıma bir çırpıda gelenler belçika, hollanda, bulgaristan, yunanistan. önümüzdeki sezon olmayacak ama ukrayna da son yıllarda yaptı bunu. italya'nın alt liglerinde çok absürt bir play-off sistemi vardır mesela, 20 takımlı ligde sezon sonu ununu eleyip eleğini asan takım sayısı 5-6 falandır; gerisi ya play-off yapar, ya play-out yapar, ya düşer, ya yükselir...

türkiye'de neden yok kısmına gelirsek, öncelikle nasıl bir sistem istediğimiz önemli. sadece ilk sekiz takımı kapsayan (ilk dört şampiyonluk grubu, takip eden dört avrupa grubu) şeklinde bir play-off mu söz konusu yoksa amerika'da olduğu gibi birinciyle sekizincinin eşleştiği türde, daha kapsayıcı bir sistem mi?

ilki takım sayısı dolayısıyla türkiye'de makul değil. 18-20 takımla oynanan ligde zaten en az 36-38 maç yapıyorsun. günümüz futbolunda maksimuma yakın ama ideal kabul edilen lig uzunluğu budur zaten. bunun üstüne maç eklersen avrupa başarısını unut. o tempo dünyadaki elit 15-20 kulüp haricindeki her takımı perişan eder. avrupa'yı geçtim ligde bile pek verimli oynayamazsın.

diğer türlü play-off sistemini de adil bulmuyorum futbol için. bence tam aksine 35-40 maç oynadıktan sonra iki maçla elenebilecek olmak çok saçma ve adaletsiz. bu sezonu düşün... beşiktaş şampiyon oldu. sezon sonuna doğru adamların sağlıklı 13-14 futbolcusu kalmıştı, oyuncu değiştirmek isteseler etki yapabilecek kimseyi sokamıyorlardı. bu takımı sen play-off'a soksan, sekizinci bitiren karagümrük'le eşleştirsen o eşleşmede karagümrük muhtemelen beşiktaş'ı parçalardı. adil mi peki bu? kesinlikle değil. beşiktaş 40 maç boyunca ligin en iyi takımlarından biri olmuş, karagümrük ise yaya yaya kendini sekizinci sıradan atmış play-off'a. gerçi bu argüman da çok tutarlı değil çünkü play-off olduğu zaman takımlar normal sezonu pek iplemez; bu da koskoca 40 maçlık sezonda çoğu maçın keyifsiz ve heyecansız geçmesi demek de neyse ona girmeyeyim şimdi.

ayrıca olası bir play-off ağacında birinci beşiktaş sekizinci karagümrük'le eşleşirken beşinci sivas ile altıncı hatay oynardı. 40 maç yapıp liderliği almışsın. sezon sonu 3-5 sakat oyuncun var diye lig sekizincisine yenilip elenebiliyorsun. bu tablo yaşanırken hatay ve sivas yarı final için oynuyor...

bu adil mi şimdi? basketbolda olabilir. çünkü dediğim gibi basketbol doğası gereği acayip hızlı bir spor. her hücum için set çizebildiğin, başarının saniye ve puanla ölçüldüğü bir oyun. buna mukabil futbol kadar yorucu olmayan, profesyonel sporcuların bir haftada 3-4 maçı çok fazla zorlanmadan çıkarabildiği bir oyun. hal böyle olunca takımların birbiriyle 5-6 kez karşılaştığı, birbirini test etme fırsatı bulduğu bir sistem orada keyifli olabiliyor.

aynı şeyi futbola uygulamak imkansız. olmaz yani. takım sayısının az olduğu liglerde şampiyonluk grubu/kümede kalma grubu şeklinde uygulamalar yapılır ama bu da heyecanı arttırmaktan çok aslında maç sayısını arttırmak için yapılan bi şey. yani mesela bazı ligler var adamlar 14 takımla oynuyor. şimdi el oğlunun 35-40 maç yaptığı yerde sen koca bir sene 26 maç yaparsan geride kalıyorsun. hem gelirler az, hem çağdaşlarının gerisinde kalıyorsun. az top oynuyorsun, az para kazanıyorsun. bu yüzden napıyor bu ligler? normal sezondan sonra ligi ortadan ikiye kesiyor, play-off diye altı maç daha oynatıyor (üstteki yedili birer kez kendi aralarında, alttakiler de aynı şekilde) ve 32 maça çıkarmış oluyor.

kısacası sporun ve oyunun doğası, ekonomik sebepler, avrupa'da yerleşmiş futbol kültürü gibi pek çok farklı faktör var işin içinde. yoksa play-off avrupa futbolunda zaten yaygın aslında son yıllarda ama hem tarzı farklı hem de uygulanma amacı. kimse xspor son 5 hafta maç satmasın diye bu kadar köklü değişiklik yapmak istemez, pire için yorgan yakmak gibi bi şey olur.

play-off, avrupa futbolunda yaygın falan değil. büyük 5 lig zaten hiç bulaşmadı. portekiz hiç bulaşmadı. hollanda bir ara avrupa ligi için play-off yapıyordu, onlar da vazgeçti. rusya hiç bulaşmadı. anca bulgaristan, yunanistan, romanya, belçika gibi bazı ligleri çok geri kalmış ülkeler yapıyor bunu -ki onlar da kimi zaman normal sisteme dönüyor, sonra play-off sistemini değiştirip tekrar uyguluyorlar. onlar da kendi ülkelerinde sistemi oturtamadı. bence hepsi klasik sisteme döner bir süre sonra.

play-off sıkıntılı iş. normal sezonun değerini düşürüyorsun. zaten dediğin sorunların hiçbirine çözüm olmaz play-off sistemi. kimse de "hata bizde" deyip kapatmaz olayı.

bu konu muhafazakarlık da içeriyor tabii. ben şahsen 100 senedir böyle oynanagelmiş ve böyle de zevkli olan bir şeyin değişmesini istemem. niye her şeyi nba'e uyarlamaya çalışıyoruz? onlar futbola uyarlasın. her şey paraysa avrupa süper ligi'ni de destekleyelim o zaman?

cevap soruda gizli aslında. onlar yıllardır böyle zaten alışkınlar. üstelik daha kaliteliler yani bu zorluğa ayak uydurmak zorunda oldukları için kondisyonları vs. daha iyi. bizim milyonluk eşekler normalde haftada 1 maç yaptığı için zorlu geçecek dendi bu sene.

Şöyle ki 20 takimli lig olur. Onceden planlarsin, covid vs olmaz 2 sene sonra vs olacak dersin.
20 takimli lig olmasinin sebebi oy getiren anadolu sehri takimlari düşecekti, devlet müdahale etti böyle.
Kısacası plansiz, ligin gelecegini düşünerek degil maksat birilerinin gönlü hos olsun denilerek alinan bir karardi.
Antrenorler icin; lig daha az bir sürede daha cok mac ile bitti. Buna ek covidli futbolcular vs derken zaten zorlanan kadro daha da zorlandi. Altyapi oyunculari ile maca çıkan takimlar oldu.

Bu arada premier lig ile Türk ligini karsilastirmak mantiksiz. Bizim hicbir seyimiz avrupa ligi kivaminda değil. Tek yayın geliri bu kivamda ama o da biter yakinda.

en büyük sorun covid-19 nedeniyle zaten iyice ağırlaşan fikstürün maç sayısının arttırılmasıyla içinden çıkılmaz hale gelmesi. bu süreçte imkanı olan ülkeler takım ve maç sayısını azaltmaya çalıştı. hem bu süreci sağ salim atlatabilmek hem de olası erteleme durumlarında fikstürü fazla sıkıştırmamak için... biz ne yaptık? takvimin tamamen bozulduğu, futbolcuların üç ay yatıp sonra bir ayda 8 maç yapmak zorunda kaldıkları abuk bir dönemde ekstra maçlar koyduk. bu açıdan hem sporcu sağlığı hem de organizasyon planlaması anlamında lüzumsuz, anlamsız bir iş oldu. tabii bu sezondan bahsettiğini varsayıyorum, yoksa ligin önümüzdeki sezondan itibaren 20 takımla oynanacak olmasında bence hiçbir sakınca yok. olması gereken buydu.

ligdeki takım sayısı belirlenirken çok sayıda faktör göz önünde bulundurulur ama bunların en önemlisi tabii ki kulüplerin geliri ve dolayısıyla ligin kalitesidir. türkiye zibil gibi profesyonel takımı, yüksek nüfuslu onlarca şehri olan bir ülke. burası isviçre değil ki 16 takımlı lig yaptığında 4-5 takım çok geride kalsın... süper lig gayet de 20 takım kaldırır. avrupa'yı yakalamak, uluslararası organizasyonlarda başarılı olmak istiyorsak bu tempoyu ve seviyeyi kaldırabilmemiz gerekiyor. her sezon dört maç daha fazla oynamak kulüpler açısından da önemli bir gelir kalemi oluşturabilir ayrıca.

şu ana kadarki süreçte sıkıntı yukarıda yazdığım şeylerdi. ertelemelerin, belirsizliklerin olduğu; daha kısa zamanda daha fazla maç oynamanın gerektiği bir ortamda takım sayısını arttırarak yükü ağırlaştırmak br nevi yangına körükle gitmek oldu.

onun dışında "süper lig'de niye 20 takım var?" diye sormak eleştirel anlamda bence anlamsız olur çünkü dediğim gibi süper lig rahatlıkla 20 takım kaldırabilecek bir lig. daha fazla maç, daha yüksek tempo, daha fazla temsil (şehirler ve kulüpler açısından). gayet güzel bence.

ben asıl bu "lig 14 takımla oynanmalı"cıları hiç anlamıyorum. la üç büyükler, trabzon zaten dört takım etti. b*şakşehir'i de ekle beş. bak koskoca ülkeyiz. dokuz tane takım kaldı geriye. böyle lig mi olur? profesyonel takım sayısının bir elin parmağını geçmediği isviçre miyiz biz, niye 14 takım olsun ligde? aynı bir avuç takımın oynayıp durduğu lig kime ilginç gelecek? adana demirspor'un, samsun'un, kocaeli'nin, alanya'nın vs. olmadığı ama üç büyüklerin dönüp dönüp aynı 7-8 takımı tokatladığı ligden ne hayır gelir?

Esas sorun bizim ligdeki ahlak, is disiplini sorunu, mental sorunlar. Oyuncularin mac secmesi, bir oyuncunun bir mac 10 uzerinden 2 oynarken, sonraki mac 10 uzerinden 8 oynayabilmesi. Istikrarsizlik, tembellik de var. Mis gibi sezon aslinda seyirci baskisi, stres yok, 5 oyuncu degisikligi hakki var. Avrupa'da zaten ilk turda elendiler

Psikiyatrist değilim ancak borderline olabilir mi diye düşündüm.

herkesin kendine göre sorunları var aslında, kimse "geçmişsiz" değil. ama kendine çok net tanımlamalar koyan biri bundan da kolay kolay vazgeçip daha iyi olabilirmiş gibi gelmedi bana. yüzde 80 bir yerde patlayacak. ilişki başlı başlına zor bir şey zaman zaman iyi günü var kötü günü var anlaşamayıp hır gür birbirinize girdiğiniz dönemi var, hele sağlıklı bir psikolojide olmayan biriyle zor.

Şöyle bir olay olabilir. Diyelim kavga ettiniz. Üzüldü. Sen de diyelim çocuk gibi onunla ilgilenmedin. Daddy issues denen şey yüzünden seni suçlayabilir. Benimle ilgilenmedin gibi.

İkinci durumda da kavga ederseniz uzun bir süre konuşmayabilirsiniz. Çünkü soğuyunca her şey başa döner. Aranın düzelmesi zaman alır. Bu çok sık olursa yorucu olabilir.

Üçüncü durum da heyecandan. İlişki yeniyse taraflar o anki heyecanla böyle davranabilir. Bu durum zamanla normalde dönebilir.

kız önceden uyarmış işte.

aynı şey başıma geldi birden fazla kez. "her gün mü böyle hoş bir hanımla tanışıyorum canım, birbirimizi sevmişsek yoluna oturturuz bi şekilde <3 <3" diyerek görmezden geldim. hepsinde bir süre sonra sanki hiç tanışmamışız gibi terk edildim djfjdk.

ben yol yakınken geri dön derim. "iyi de kızdı yahu, acaba denesek nasıl olurdu?" dediğin düşünce can yakmaz, bi süre sonra da gider. ama işte kendini verdiğin bir ilişki biterse belki yıllarca üzülüyor veya travma yaşıyorsun. kafana yatmıyorsa hiç girme bence o topa, bu tür problemlerin kendi kendini çözdüğü veya ilişki sırasında yok olduğu sanırım neredeyse hiç görülmemiştir. bugün görmezden gelirsin, yarın büyüyerek seni yutar o sorun.

Üçüncü madde için (bkz: love bombing)
Tuhaflık hissediyorsanız kızın aşırı ilgisi samimi olmadığındandır belki.

daddy issues var diyorsa kacarak uzaklas. sana bir dost tavsiyesi

Bence ilginç olmaya çalışıyor. Daddy issues'ün bile ne olduğunu bildiğini sanmam. Her babasıyla arası kötü olanda daddy issues olacaksa yandık. Eğer yeniyse ilişki sen kendin gözlem yapmaya, tanımaya çalış. Ilk baştaki sezgiler yanıltmaz ama genelde.

Bomboş bir kız bence. Bende şu varrrrr, bende bu varrrr, ben tehlikeli nasty ve horny bir kızımmmm kafası. İlginizi çekiyorsa devam edin ne diyelim.

ailedeki bir sorununu anlatmasi guzel. ancak kacamak yanit veriyor diyorsunuz, yani sizi bos bilgiye boguyor; sizin ne yapmaniz gerektigini, sizinle olan iliskisine yansimasini konusmuyor?

simdi verdigi bu "fevri davranip pat diye giderim." bilgisiyle siz ne yapabilirsiniz? bunu size niye anlatti?

asiri iltifat ve "basip gitme" tehlikesini soylemesi pek uyusmuyor. bir tuhaflik var, dogru hissediyorsunuz. kimse heyecandan on dakikada bir sizi arsa cikartmaz.

bu kadar hizli cikislarin, hizli da inisi oluyor.

@velvet+1
Bana da sanki olduğundan farklı bir kişilik çizmeye çalışıyor gibi geldi. Çok kaptırma o yüzden kendini.

duygusal bakıyorum ve umuyorum, beşiktaş

Galatasaray.

akşamına motorları maviliklere süreriz :) anlaşılmıştır sanırım :)

Galatasaraylıyım, Galatasaray'ın şampiyon olmasını isterim ama büyük ihtimalle Beşiktaş şampiyon olacak.

Gs

ben hala beşiktaş diyorum. güldük eğlendik ama üst üste üç maçta takılmazlar bence.

Iyi gulduk eglendik ama gs sampiyonlugu zor. O yüzden bjk olur diyorum.

Cimbomun olmasini isterim ama aslinda bjk haketti.
Bjk olursa uzulmem, buradan verirlerse buyuk yikim olur. Sergen alsin, Fatih hoca da artik emekli olsun.

galatasaray %80

beşiktaş yense bile tek farkla yener, galatasaray en az 5-6 fark atar.

fenerbahçe diyeyim de çeşit olsun :D

Ben Beşiktaşın berabere kalacağını düşünüyorum, skor da verelim tam olsun 1-1.
Gs 3-1 yener şampiyon olur.

bjk'liyim. muhtemelen gs alır gibi.

Galatasaray

gs olacak ama beşiktaşlı olarak beşiktaşın kazanmasını dilerdim :/

galatasaraylıyım. maçlar bittiğinde skorların verdiği gazla "tamam haftaya gs bırakmaz şampiyonluğu." dedim. hatta eğer gs şampiyon olursa bir parçalı çekeceğim üstüme. sonra ortalık duruldu, mantıklı düşünmeye başlayınca bjk'nın şampiyonluğunun çok büyük bir ihtimal olduğuna kanaat getirdim. neyse 200 küsür tl cevimde kalır. (:

bjk şampiyon olur.

Göztepe ve Malatya, şampiyonluk stresi taşıyan rakiplerine karşı favori olarak sahaya çıkacaktır. Arkadan gelmenin rahatlığıyla Fenerbahçe galibiyeti alıp şampiyon olacaktır. Bunu haftasonu herkes görecektir.

kartal

“Robin olmaması”

Her zaman yanında olacağını, arkanı dönsen derdini soracağını, bunları yaparken “of aman” demeyecek kadar sevgiyle/bağlılıkla dolu olduğunu bilmek

Olmadığı için hemen bulamadım oturdum düşündüm. Hiç bir özelliğe bu olmadan olmaz diyemiyorum çünkü sevince her şeyi farklı algılıyor insan.
Birisi için inatçı diyebileceğim şey sevdiğim için karakterli ye dönüşebilir, bilemiyorum.
Bu örnek tabi.
Ama bana ihtiyaç duyması sanırım beni en çok besleyen şey. Bağımlılıktan bahsetmiyorum.

öyle biri yok ki özelliği de olsun... :(

o gülüşü ve ses tonu. bana bakışları. hem sayısalcı hem sanatçı olması. muhteşem zekası. bazı tatlı salaklıkları. bazen kedi gibi olması.

belki ben çok düz düşünüyorum ama birlikte olduğum insanları özel yapan tek şeyin bana duydukları sevgi ve aramızdaki bağ olduğunu düşünüyorum. çünkü mesela ben sevgilimden çok daha güzel kadınlar olduğunu biliyorum, çok farklı yönlerden ondan daha iyi insanlar da vardır muhtemelen. niye birlikteyim? bu genelde "elinde olanla yetinmek"le açıklanır. halbuki bence aradaki bağın kıymeti farklı. ne bileyim ortak esprilerimiz yoksa, bana karşı bir şey hissetmiyorsa, benim onun için bir anlamım yoksa şusu veya busu daha güzel/farklı diye neden anlamlı olsun ki bir insan?

şöyle geçmişe dönüp bakıyorum, çok sevdiğim kadınların hiçbirinde bence "onlara has" özel bir şey yoktu. bundan kastım, başkasında olmayıp onlarda olacak bir şey yoktu. iyi huy misal. iyi huylu kadın mı yok başka? güzellik diyelim... sevgilimden daha güzel kadın mı yok? sevgiyi, birlikteliği özel şey yapan zaten birbirimizle olmamız, birbirimiz için anlam taşımamız değil mi? o açıdan ben sevgi, saygı, güzel vakit geçirme, anlayış, fiziksel uyum vb. gibi herkesin ön plana çıkaracağı kriterler haricinde pek bi şeye bakmıyorum açıkçası.

öff o değil de bu kalp kırıklığını çabuk atlatırım umarım, ne zaman terk edilsem tuna kiremitçi'ye bağlıyom sanki çok romantikmişim gibi, okuyan da cidden düzgün bi adamız falan zannedecek

Fener'i geçiyorum. Gs ve bjk puan eşitliğinde bjk ikili averajla şampiyon olur. Gelecek hafta bjk gs'denbaz puan alirsa gs şampiyon.

Beşiktaş +2 averajla önde. GSnin bu averajı geçmesi ve galip gelmesi lazım. Beşiktaşın da aynı şekilde galip gelip bu averajı önde bitirmesi lazım.

prole'nin verdiği bilgi yanlış. ikili averaj eşit şu an. beşiktaş'ın galatasaray'a karşı genel averajda iki gol üstünlüğü var. attıkları gol sayısı daha fazla olduğu için eşit averajda da beşiktaş şampiyon olur.

üçlü averajda beşiktaş şampiyon oluyor. hem beşiktaş hem galatasaray kazanırsa da averaja bakacak ama beşiktaş'ın büyük şansı var çünkü beşiktaş tek farklı kazansa bile galatasaray'ın dört farklı kazanması lazım.

ben o yüzden hala beşiktaş'ı çok daha avantajlı görüyorum açıkçası, iki maç üst üste kaybettiler ama bence üçüncüsü gelmez.

fenerbahçe'nin şampiyon olması için diğer iki takımın kaybetmesi lazım. tabii kendileri de kazanacak. ikili ya da üçlü averaj fark etmez hepsinde geride kalıyorlar, o yüzden puan farkı gerekiyor onlara.

@der meister bu yeni ikili averaj kuralı ne zaman geldi? deplasman golünün önemli olduğu ikili averaj hangi ara değişti?

fenerbahçe lol

deplasman golü kuralı iki ayaklı eleme maçlarında geçerli olur genelde. yani bu tamamen lig yönetimine kalmış bir şey, statüyü yazanlar puan eşitliğinde daha fazla galibiyeti olan takıma öncelik verilebileceğini yazabilirler, eğer onaylanmışsa lig o kurala göre oynanır. örneği yok değil.

süper lig'de ikili averajda deplasman golü kuralı yok, sadece toplam gol sayısı dikkate alınır. beşiktaş kendi evinde 2-0 yenmişti. galatasaray da 3-1 yendi. o yüzden 3-3'le eşit kaldıkları için genel averaja bakıyor iş.

bjk yenerse şayet, gs nin bjk nin attığı farktan en az 3 fark fazla atması lazım.

özet bu.

edit : 4 müş galiba sorry

cevaplar için teşekkürler. peki düşme/kalma maçları için durum ne? kayserinin yenilip, ankaragücü ve gençlerin kazanacağını varsayarsak kayseri, ankaragücü, gençler üçlüsünden hangisi düşüyor?

ankaragucu ve erzurumspor ile dusenler belli oldu artik. Gencler ve denizli gecen haftalarda dustu.

sampiyonluk icin de herkes iki takimin da galip gelecegini dusunerek yaziyor. futbolun pisligi bu hicbir sey belli degil. besiktasin kadro problemi buyuk ve eger bugun dustugu hataya duserse (1-1 korumaliydi 10 kisiye karsi) goztepeye puan kaybedebilir.

Bu tarz durumlarda gs olur, puana falan bakilmaz 8 gerekiyorsa gs 8 atip bekler.
Hele basinda ft varsa aksi durum dusunulemez.

Not: fb

Ben de Beşiktaşın kazanamayacağını düşünenlerdenim. Gs'nin winnerlığı da olsa Malatyaya 4-5 atması kolay değil. Ama gerek de kalmayacak muhtemelen. O yüzden şampiyonluğumuz hayırlı olsun diyorum.

Gbirliği daha düşmedi.

Ayrıca GS'nin şampiyonluğunun hâlâ zor olduğunu düşünüyorum. Sadece çoğunlukla kriz yönetemeyen BJK'nin ayakları dolaşmasından ötürü puan kaybetmesi ile GS şampiyon olabilir bence.

eşim gelemiyorsa, ben de gitmem.

yani eşim olmadan gitmezdim ben. ama bir yandan eşim de durmadan git git derse giderdim.

eşiniz olmadan neden gitmeyeceksiniz anlamadım. gidip aşı olmazsanız belki covid olup ona da bulaştıracaksınız. bir mantığa oturmuyor.

not: eşim aralıkta covid oldu, yanında olmak adına evden ayrılmadım, hastayken odayı bile ayırmadım bir şeye ihtiyacı olur diye. bana da bulaştı tabi. amerika'da aşı olma şansım olsa yarın giderim. fedakarlıkla, dayanışmayla bir ilgisi yok yani.

bu soruyu şöyle formüle ediyorum. eşimin gitme imkanı ve fırsatı varsa ben bu durumda ne derim? tabii ki gitsin, hemen bu illetten/stresten kurtulsun, o arada bir de Amerika'yı gezsin vs vs derim. mutlu ve sağlıklı olabileceği her şeyi yapsın isterim. o halde, ben de giderim. o da bunu istemeli zaten.

Şu gün, sadece aşı için gitmezdim.

Bayramdan bir süre sonra muhtemelen parası ile aşı olayını çıkartacaklar. 25-30 dolara isteyen aşısını olacak.

Başka türlü aşı olayını götürmeleri mümkün değil. Para yok. İşin kötüsü, "para yok" ta diyemiyorlar.


.

aşı için gidilir mi oraya abi ya. tonla param olsa çekmem. ha tatile gidiyorum arada aşı da olacağım dersen ayrı.

cevremde bircok kisi amerikaya siya gitti esli veya es olmadan, hatta bir arkadasim 2. doz asida beni de cagirdi yanina eslik edeyim diye ucak otel bedava:) sirf yasadigim yerden ucus 16 saat suruyor diye useniyorum.

gidilir tabi ki, gitmeden kapsamli seyahat sigortasi yaptirilir. ilk gun asi olup kalaninda gezilir tozulur...

eşim olsa da gitmem ben açıkçası. koronanın muhtemelen perişan edeceği bir şüşko olarak bu virüsten bayağı korkuyorum ama bunun için dünyanın öbür ucuna gitmezdim, kim uğraşacak.

sadece aşı için gitmek bana göre yetersiz bir sebep. ama çok sıkıldım kafa dağıtacağım eşim olmasa da arkadaşlarımla güzel vakit geçirebilirim en azından 1 hafta falan derseniz mis gibi tatil olur.

Kesinlikle asi icin gitmem. Hatta soyle soyleyeyim.Haziran basinda yurt disindan TRye ucak biletim var. Biraz daha kalsam asi olabilecegim ama asiyi beklemeden TRye gelmeyi tercih ediyorum. Hic bir motivasyon ABD`ye asi icin gitmeye ikna edemez beni

Ben asi icin giderdim, gayet normal bir fikir. Asla gitmezdim diyenler muhtemelen Turkiye'de de asi olmaya ilgi duyamayan tipler.

eşim olmadan gitmem.

Yapacak bir işin seni bekliyorken sen onu gozardi edip vaktini mobil oyuna harciyorsan vakit kaybi olabilir belki de, oyun oynamazsan yerine yapacagin is dizi izlemekse vakit kaybi degildir bence. Sonuçta egleniyorsan bence sorun yok.

Mobil oyunların hor görülmesinin sebebi "gerçek oyun" olarak görülmemesi. Genellikle düşük kalitede tamamen token, gem satma üzerine programlanmış mobil oyunlar da az değil gerçekten de.

Arada aha ne güzel oyun lan bu diyeceğimiz "gerçek oyunlar" var ama bunlar cidden kaliteli oyunlar olduğu için pc'de başka konsollarda da oynanabiliniyor.

İstisnalar elbette var ama özellikle mobil oyunların eleştirilme, ciddiye alınmama sebebi bu.

~tam da dediğim gibi işte avianthem'in saydığı kayda değer oyunlar mesela bir tanesi psp oyunu, football manager zaten pc gorogoa da ps4, switch'de de yayınlanmış. Düzgün oyunlar konsolda, pc'de de çıkıyo yani ya da en kötü ihtimal çok iyiyse mobil oyun konsollara portlanıyor.

kesinlikle vakit kaybi. o sirada bir kitap okuyup veya film izleyip bir sey ogrenebilir, egzersiz yapabilir, yemek, temizlik vs yapabilirsin. ne bileyim uzun suredir konusmadigin bir arkadasi veya akrabayi arayabilirsin. dis ipiyle dislerini temizleyebilirsin. evdeki gereksiz ivir ziviri elden gecirip atabilirsin.

bunlari kendim icin yazdim. su an yapabilecegim, oyun oynamaktan daha kaliteli 200 tane falan aktivite cikarabilirim.

Hiçbir şey kaçırmıyosun. Bilgisayar oyunlarını yine anlarım ama mobil oyunlar gerçek anlamıyla vakit öldürüyor. Bomboş duvara bakarım ama oyun oynamam.

seni hırslandırıyorsa ayırdığın vakit gittikçe artıyor düzenli olarak bağlıyorsa vakit kaybı fakat eğlendirip kafanı dağıtıp yeter diyorsan adı üstünde oyun

batak, king filan var telefonda. tuvaletteyken takiliyorum iyi zaman geciriyor. zaman gecirmek icin oynuyorum zaten, vakit kaybi olarak gormuyorum pek.

eger gun icinde baska seyler yapmak gerekirken oynuyorsan vakit kaybi derdim.

Vakit kaybıdır. Yapay zeka bu oyundaki etkinliklere göre şekilleniyor.

bunun cevabını senin vermen gerekmiyor mu? yattığı yerde 13 saat oyun oynayan kişiyle iş çıkışı metrobüste oyun oynayan kişi bir mi mesela?

yaptığımız her iş bize bir şey katmak zorunda değil. bazen canı oyun oynamak istiyorsa açıp oyun oynayabilmeli insan kötü hissetmeden. sen keyif alıyorsan, gereğinden fazla vakit ayırmıyorsan bence sorun olmamalı.

"zamanımı daha iyi değerlendirebilirdim" diye düşünmek güzel olabilir ama bunun sonu yok ki. her zaman daha iyi ve verimli bir aktivite bulunabilir. robot değiliz, öyle hayat mı geçer?

mobil oyundan mobil oyuna değişen hede.

mesela ben şu sıralar telefonda football manager mobile 2021 ile gta: chinatown wars oynuyorum. bunların yanı sıra apple arcade’de inmost, pilgrims gibi oyunlar da var arada göz attığım. her birine ayrı makale yazılır. gorogoa diye bir oyun bitirdim, oyun değil adeta bir sanat eseri. gta:cw de hikayesi ve doluluğuyla, çizgi roman tarzı ara videolarıyla vs. ayrı bir dünya mesela. bunları oynarsan zaman kaybı değil bence. ama tabi şeker patlatmalı, gem’li bilmemneli, okey’i king’i dandik oyunlar evet zaman kaybı bana kalırsa.

aynı şey bilgisayar/konsol oyunları için de geçerli. bir heavy rain, bir last of us, bir assassin’s creed ii, bir mirror’s edge oynamamış adama sorsan “oyun ne yaa çocuk musun aabii?” diye yorumlar yapabilir. cahilliğine ver geç.

Uykudan uyanıp telefona sarılıyorsan, günde 4-5 saatin oyuna gidiyorsa, oyun yüzünden günlük işlerini aksatıyorsan evet vakit kaybıdır. Diğer türlü vakit geçirmek için diğerlerinden farkı olmayan bir günlük aktivitedir.

Haftanın her günü, günün her saatini dolu dolu geçirmemiz gerekmiyor. Özellikle pandemi döneminde hep pompalanıyor yeni dil öğrenin, bol bol kitap okuyun, YAZILIM ÖĞRENİN vs. ama günlük koşuşturmalar, evden çalışsanız bile vücudun yorgun düşmesini veya hiçbir şey yapmadan uzanma isteğini kimse düşünmüyor. Keyfinize bakın kısaca, çok fazla uyaran var etrafımızda, bir şey kaçırmıyorsunuz.

bence her sezon süperdi, son sezon dahil.
--------------spoiler--------------
sevmeyenler jon snow khalesiyi öldürdü diye sevmedi. evlenip mutlu mesut yaşamalarını bekliyorlardı heralde

Diplomasi dediğin cercei ve yankilerine ölü göstermek, insan ilişkisi ise jon snow ve ejderha karının birbirine aşık olması :D

Hadi seksi geçtim. ilk sezonun oyunları, arkadan iş çevirmeleri, diplomasisi üst düzeydi. Zaten milleti bu tuttu seks değil. Seksin allahı spartacus dizisinde vardı. Seksi geçtik biz.

Bu dizi gerçek hayatta olduğu gibi kötülerin harbi kötü ve adilik yaparak bir şekilde kazandıkları diziyken. Son sezonda izleyicilerin ne kadar sevdiği kör topal ezik karakter varsa dünyanın lideri oldular ve bitti :D

son sezonun hızlı yazıldığı ve çekildi belliydi. her şey çok olduya bittiye geldi, her şey çok hızlı gelişti. 7 sezon boyunca şöyle ölüler ordusu, böyle ölüler ordusu, anamızı laciverte boyayacak ölüler ordusu dediler. Çat diye starklardan biri geldi, 10 dakika içinde köklerini kuruttu ve dünyayı kurtardı :D cercei ordusu 8 sezondur bize anlatılan ölüler ordusundan daha sağlammış :D

Bilmiyorum ben önceki sezonların her bölümünde vay anasını lan derken. sezonlarda hımm diyip geçtim. Yazar takımı zayıfmış, kitabın ekmeğini yemişler işte.

@easy

doğru ölüler ordusu mevzusu tek bir bölümde halloldu.

ben de ezik karakterlerden biri olan Sam'i sevmiştim. En kalender abimiz oydu, o geçseydi başa keşke :P

sanırım son sezonun senaryosu sızdırılmıştı. bu yüzden sırf ters köşe yapmak, ortaya yeni bir şey koymak adına bambaşka bir şey yazdılar. o da fazlasıyla zorlama oldu ve karakterlerin yedi sezonluk öyküleriyle, mantıkla vs. hiçbir şekilde bağdaşmadı. bence neresinden tutsan elinde kalan, aptal ötesi bir sezondu. sen hatırlatınca yine sinirlendim şimdi.

böyle deyince de "yauuu ejderhaların olduğu dizide mantık mı arıyonuz" falan diyorlar ki bence çok çok hatalı bir yaklaşım. yahu dizinin kendi evreni, dinamikleri ve buna bağlı olarak beklenebilecek bir tutarlılık düzeyi var.

son sezon bunu bence tamamen çöpe attı. neredeyse her karakter için onlara hiç uymayan, izlediğimiz yedi sezonu adeta boşa çıkaran saçmasapan roller yazıldı. bu yüzden hiç sevmiyorum ben. şey düşün mesela, yedi sezon boyunca hastalık derecesinde detaycı, soğukkanlı, tüm ülkeyi peşine takıp polisle adeta dalga geçen bir seri katil izlemişsin... bu adam sekizinci sezonda parmak arası terlik ve palmiyeli gömlekle çıkıyor ortaya, "baba sıkıntı yapma yaaa :))" falan diyerek dolaşıyor, aha böyle gevşek clubber berke tarzı bi adam (gevşek clubber berke dostlarım alınmasın, seri katil profiline uymadığı için bu bağlamda yeriyorum sadece). o ölçüde bir tutarsızlık ve saçmalık oldu bence sekizinci sezon, "ulan bu şimdi böyle olduysa biz yedi sezon ne izledik?" dedirtti.

olay örgüsü açısından belki dışarıdan bakınca çok saçma görünmüyor olabilir ama yedi sezon boyunca hep diken üstünde, "bir şeyler olacak" beklentisiyle bekleyen izleyici için oldukça öfkelendirici ve anlamsız bir sezondu. bence 40 gün içinde bitirmiş olmanın da etkisi var. biz yıllarca izledik, 10 bölüm için koca sene bekledik, heyecanlandık falan sonra önümüze koya koya bu saçmalığı koydular.

bu duyuru vesilesiyle de tekrar kafam girsin bu rezillikte pay sahibi olan ekibe. püü.

ilk 6 sezonda yaşanan gelişmeler ile 7-8 sezonlarında gerçekleşenler çok tutarsız.
Bran Stark neden three-eyed raven oldu ve onun 'vision'larının kime ne faydası oldu?
Tahtın gerçek varisi (Jon Snow) nasıl görmezden gelindi ve Bran Stark başa geçti?
Night's King'in amacı neydi? Niye güneye geldi? İlk sezonlarda White Walker'ların basit birer zombi olmadıklarını biliyoruz. WW'lerin hikayesi neden bir anda çöpe atıldı?
WW'ler ile olan savaş zaten tam komedi... Saçma sapan olaylarla dolu bir savaş.
5 bin yıllık duvarı yıkan ejderha Jon Snow'a mavi ateş üflerken Jon Snow ufak bi kayanın arkasına saklanıp hayatta kalıyor. Hhahahaha.

Daha onlarca saçmalık sayarım son sezonla ilgili ama düşündükçe sinirleniyorum. Güzelim diziyi p*ç ettiler.

der meister in dediği o sızan senaryo bu arada harbi iyiydi haa sağlamdı. Bu diziye yakışan senaryo oydu işte. Ama yine dediği gibi sızınca bu aptal pembe dizi senaryosunu yazdılar.

Seks, cinayet kısmına girersek; bence öyle bir ortamda ne olması gerekiyorsa o oluyordu. İkili ilişkiler, ittifaklar, politik hamleler, suikastlar... Dizinin adı Taht Oyunları zaten ve hep iyiler kazansın değil güçlünün hayatta kaldığı, duygusallığa yer olmayan bir tablo çiziliyordu. Bence bu hem gerçekçi hem de kendi içinde de oldukça tutarlıydı.

Son sezonda ise sanırım dizinin sızdırılması da bir etken olarak çok oldu bittiye getirildi. Oyuncular bile (John Snow'u oynayan aktör mesela) "Böyle bir son çekileceğini duyunca çok şaşırdım" demişlerdi. Bunun dışında oldukça saçma, göze batan şekilde ilerledi, mesela ilk aklıma gelenler:

SPOILER

1. White Walkerların derdini, neden Bran'a ulaşmaya çalıştıklarını bilmiyoruz. Ayrıca Arya tarafından elebaşları öldürülünce hepsi hop diye ölüverdi birden.

2. O geceki kuşatmada da keza Winterfell gibi bir kalede savunma yapıyorsun. Her türlü savaşta çarpışmış, türlü türlü savaşçı, kılıç ustası vb. var. Sen gidip atlıları ölüler ordusunun üzerine salıyorsun. Normal şartlarda korkudan gidilmez zaten. Kapkaranlık bir ortam.

3. Gene o geceki kuşatmada Sam Tarly'nin bile adeta kılıç ustası olup vurdukça vurması. Ölülerle kapışmanın dehşetini geçtim, insan zaten yorulup bitkin düşer.

4. Daenerys'in keçileri kaçırıp oraları buralarıp yakıp yıkması. Sonra da çok yüzeysel bir şekilde öldürülmesi.

SPOILER

Herneyse... Sonuçta Red Wedding gibi, Ned Start idamı gibi bölümler olan bir diziyken çıtayı çok düşürdüler. Bile bile lades dediler ondandır benim son sezon tatminsizliğim.

Dipnot: Sızdırılan senaryoyu ben hala bilmiyorum, bir bakayım merak ettim.

dostlar sızan senaryo nasıldı ki? nasıl bitiyordu onda :P

der meister artıbin. gözlüklü şisko kitabı yayımlasaydı bunlar olmazdı. ben yazdığına eminim.

sızdırılan senaryoyu nerden bulurum, bakmamıştım o zaman şimdi ben de merak ettim.

arkadaşlar final sezonu son kitaba göre yazılmadı mı?

son kitap yok ki? çıktı da benim mi haberim olmadı? Beşinci kitap dance of dragons sonrası yok. Son kitabın adı winds of winter mı ne olacak uydurmuyorsam. yedi ve sekizinci sezonda kitapların sonrasına geçti, sözde gözlüklü şişkonun fikirlerini alarak senaryoyu yazmışlar.

umarım bu bilgiler benim hayal ürünüm değildir, öyleyse bilenler düzeltsin.

www.nme.com

doğruymuş, bence kesinlikle yazdı hala daha yazmaya çalışıyorsa iyice skandal. ya da baktı dizi uçtu gitti yazmasam da olur demiş olabilir. şimdi targaryen prequel'i falan öyle yürür zaten. gece gece sinirlendim yine. neyse ben daha dance of dragons'u bitirmedim zaten onu okurum artık yenisini yazsa da okur muyum bilmiyorum.

5. Sezona kadar kitaplara uygundu ama işte seri henüz tamamlanıp bitmediği için (jon snow’un öldüğü yerde bitiyo kitap şu an yenisi gelmedi) george martin’in yapımcılara pasladığı birkaç fikirle yazdılar 6-7-8’i. Affedersiniz b*k gibiydi 3ü de. Yani sızdırılan 8. Sezon senaryosu olsa iyi olabilirdi. Okuyun okumadıysanız internetten.

Çıkacak kitap TWOW = the winds of winter
İnş yayınlanıcak GRRM ölmeden

son sezonlar öncekiler gibi derinlikli değildi be ağbi. evet her ne kadar civcivli olaylar yaşanmaya devam etse de dizi kitabın önüne geçtiği sezondan sonra birden olaylar hızlandı, altı doldurulmaz oldu, oldu bittiye geldi. popi dizi senaryosuna döndü tüm GoT loreu. Bi de önceki sezonlarda sevilen karakterler olduğu için insanların o sezonlara bakış açısı daha sıcak olabiliyor.

her şey çok hızlı oldu, son 2 sezon apar topar bağlayıp kapatalım şeklinde işlendiği için uyuz oldum ben şahsen.

zati son 2 sezonda jrr martin tamamen çıkmıştı yanlış hatırlamıyorsam, ve bu fazlasıyla fark ediliyor.

çünkü insanların heveslerini kursaklarında bıraktılar.

tl;dr: builup'ını çok sağlam yaptıkları hikayelerin payoff'unu ya inanılmaz tırt yaptılar ya da hiç yapamadılar.

en çok merak edilen; kendi dilleri, espri anlayışları, kültürleri, motivasyonları olan others hakkında hiçbir soru işaretini gidermediler. craster'la nasıl anlaştılar? bebeklerle ne yapıyorlardı? dişileri de var mıydı? ilk bölümün başında waymar royce'u tuzağa çekmek için o kadar uğraşmalarının sebebi neydi? ordu halinde ilerlerken sam'i gördükleri halde neden dokunmadılar?

sonra o dünyadaki en zeki insanları mallaştırdılar. little finger kendi kendini kapana kıstıracak biri miydi? varys o kadar salak mıydı? tyrion bile ölüleri dirilten yaratıklardan kaçmak için winterfell'in kabristanına saklanmak gibi 5 yaşındaki çocuğun yapmayacağı hatalar yaptı. bütün diziyi at. bi tek bu insanların small council'deki konuşmalarını izleyerek koca kıtanın nasıl idare edildiğini anlıyorduk biz. son sezonlarda hepsi zekalarını yitirdi.

tywin'in sonunu asıl getiren doran martell'le birlikte koskoca dorne bozuk para gibi harcandı dizide. young griff ve tayfası zaten hiç yoktu. mirri maz duur(khal drogo'yu zombileştiren) ve qyburn'ü(mountain'i zombileştiren)eğiten kişi olan marwyn de yoktu. sam'e ejderhaları asıl yok edenin maester'lar olduğunu da kimse söyleyemedi tabii. euron greyjoy ise böyle aktarılacağına aktarılmasaydı çok daha iyiydi. kitapta valyrian çeliğinden zırh giyen, dany'i az kalsın kölesi yapacak olan büyücüleri gemisinde birbirlerine yediren, resmen tanrı olmaya çalışan adam "jamie'yi pıçakladım ehe ehe" diyerek öldü.

kehanetler tamamen unutuldu sonra. magi the frog'un cerceri'ye söylediği üç kehanetten ikisi tutmuşken üçüncüsü olan valonqar unutuldu. quarth şehrinde quaithe'in dany'e anlattığı kehanetlerin yarısı boşverildi. azor ahai'den tamamen vaz geçildi.

ya son sezonda beklentiyi tavan yaptılar ama o beklenti ile izleyenlere bomboş geldi. Örnek olarak miğfer dibini tokatlayacak savaş sahnesi yaptık dediler izledik karanlıktan savaşı görmedik ayrıca savaş o adamların asla yapmayacağı tam bir taktik faciasıydı. O kadar savaş görmüş adamlar böyle aptalca taktiklere la biz napıyoruz demedi. kurgu zayıftı son sezonda alıştığımız derin ilişkiler oyunlar yoktu. boşboş muhabbet doluydu.

"Mr Glazer's brother, Joel saw the original apology." demek istiyor. Haber siteleri bu tarz yazıyor genelde. Ama ben de çok emin olamadım şimdi.

See'nin witness anlami da var.
This stadium has seen many thrilling football games.
The twentieth century saw dramatic changes in most areas of life.
Burda da diyor ozur metni, ozur yazisi Joel'in ictenlikle acikca ozur diledigine taniklik etti, ozur diledigini gosterdi.

see'nin anlamı burada "yol açmak", ile sonuçlanmak" gibi. açıkçası aramama rağmen sözlüklerde bu anlama çıkabilecek bir karşılık bulamadım ama haber metinlerinde sıkça kullanılan bir kalıptır. mark's departure saw us all scrambling for a new solution mesela, mark gitti ve biz yeni bir çözüm üretmek için uğraşmak durumunda kaldık, mark'ın gidişi sebebiyle böyle bir sonuç doğdu gibi.

bence cümlede kafa karıştırıcı kısım "apologized" kısmı. apologize olması lazım normalde. o da sanırım tırnak içindeki ifade, kullanan kişinin söylediği şekliyle bırakıldığı için orijinal bırakılmasından kaynaklı.

cümleyi basitleştirecek olursak söylenmek istenen,

"the original apology saw mr glazer's brother, joel, apologize to fans"

yani orijinal/ilk özür, glazer'ın biraderi joel'in de taraftarlardan özür dilemesine sebep oldu/bunun yolunu açtı/buna vardı gibi.

***

edit:

merriam-webster'da "to be the setting or time of" gördüm. en uygun bu düşer sanırım. türkçeleştirmek cidden zor, o kısmını diğer arkadaşlara bırakayım. bir şeyin vaktinde olmak, bir şeyle denk düşmek gibi yani. burada kullanıldığı anlam o.

@der meister hocam ozur dileyen Joel Glazer. Bu adam super league coktukten sonra ozur mektubu yayinlamis, www.skysports.com

Bunun kardesi var bir tane Avram Glazer. Asil sahibi bu galiba. Who is the real owner of Manchester United? diye google'a yazinca bunun adi cikiyor. Bu hala aciklama yapmamis, gazeteciler soru soruyor cevaplamiyor diyor.

Yani senin dedigin original apology ozur dilemesine neden oldu diye bir sey yok. Benim dedigim witness dogru bence.

Bir de senin dedigin "to be the setting or time of" tam taniklik etmek witness'a denk geliyor su yuzyil su olaylara taniklik etti falan, witness=see ordan da kurtariyor bence

ben geçirmedim ama haftasonu yapacağım otobüs yolculuğu sonrasında burayı editlerim muhtemelen :D

ben de olmadım ve gitgide bunalıyorum çember daraldıkça

ben ve ailemden kimse olmadı. en yakın işyerinde ve komşularda oldu şimdiye kadar. arada önemli süre yakın temas kurduklarım da oldu. 3 kez falan farklı sebeplerle test yaptırdım ama hala negatifim. genlerle alakalı bir şeyler olduğunu düşünüyorum.

ben de olmadım. yazın 3 ayımı hep hastanelerde geçirdim, şimdi de her gün iş saatlerinde toplu taşıma kullanıyorum ve iş gereği adliyede oluyorum. aşırı da dikkat etmiyorum yani, tek kat maske takıyorum, işim bitince dezenfektan sıkıyorum o kadar.

Ben geçirmedim. Ben ki her sene ağır bir grip geçiririm ve alerjik rinitim var. Bir senedir maske takıp dokunduğum yerlere dikkat ettiğim için, kalabalık ortamlara hiç girmediğim için ve işe kendi aracımla gidip geldiğim için nezle bile olmadım. Hatta alerjim bile iyileşti.

ben de geçirmedim.
evden çalıştığım için genelde evdeyim, haftada 1 markete gidiyorum sadece.
evden çıktığım anda çift maske takıyorum aylardır.
normalde kronik sinüzit, farenjit, alerji hepsi var, her kış en az 2-3 kez antibiyotik kullanırdım, bu kış hastalanmadım.

Ben de olmadım ama çok ciddi derecede eve tıkılmış durumdayım 1.5 senedir. Ufak bir iki tatil ve kayak dışında gerçek manada evim dışında kapalı bir ortama hiç girmedim.

ben. nerdeyse her gun metro, otobus, minibus kullaniyorum. sokaktayim. ama olmadim henuz.

ben geçirmedim. gerçi geçtiğimiz yılın şubat ayından bu yana en az üç kez birkaç gün yataktan çıkamamalı, ateşli, sırt-bel ağrılı rahatsızlıklar yaşadım ama farklı zamanlarda yaptırdığım iki test negatif çıkmıştı. "covid geçirsem ölürdüm" diye düşünüyorum, o yüzden farkında olmadan geçirmediğim kanaatindeyim.

Ben ve ailem bir çok kez birinci derece temaslı olduk ama henüz hiç birimiz korona olmadık. 2019un sonunda abim askere gitmişti, yurt dışından askerliğe gelen çok varmış birliğinde. Askerde hasta oldu, aşırı derecede ciğerden gelen öksürük, halsizlik, kanlı gözler vs. Zaatüre olabilir dediler o zaman. Askerden gelince (bedelli :)) sırasıyla hepimiz hastalandık ama onun kadar şiddetli değildik. Belki o dönem geçirmiş olabiliriz diye düşünüyoruz.

Ben. Maske var, mesafe elimden geldiğince.. entübe olurum altıma bez bağlarlar korkusuyla her şeyi askıya aldım. Son 1 senedir tek sosyal aktivitem market alışverişi. Virüsü kaparsam yakarım bu gezegeni!

Ben olmadım. Evden zorunlu haller dışında çıkmıyorum. Kimseyle görüşmüyorum.

Ben geçirmedim. Tek yaşıyorum. Her gün metrobüs + otobüs kullanıyorum.

Ben de geçirmedim. Birkaç ay önce mecburi 2 saatlik otobüs yolculuğu, geçen ay da bir ay içinde iki uçak yolculuğu yaptım yine bir şey olmadı şükür.

Belki semptomsuz atlattım bilmiyorum ama kendimi hiç kötü hissetmedim. Normalde soğuk algınlığı vs. olurdu o bile olmadı bu sene artık maskeden mi sürekli evde olmaktan mı bilmiyorum.

Bu süreçte evlendim, nikah yaptım, ev için zibilyar kere alışverişe çıktım, balayı ayağına akdeniz şeridini gezdim, öğretmen olduğum için günlerce yüz yüze eğitim verdim, küçücük salonlarda seminer ve eğitimlere katıldım, totalde 2-3 kere toplu taşıma kullandım, uçağa bindim, evime girip çıkanlar oldu, hatta covidli bir arkadaşla karantina dolayısıyla 20 gün aynı evde kaldım. 4 kere test oldum 4 kere negatif.

beni incelesinler bence bu işin çözümü bende gizli.

ben olmadım. mart 2020 -haziran 2020 evden çalıştık. haziran -ekim arası ofise döndüm. o dönemde mağazalara girip alışveriş de yaptım, öğlen arasında abartmadan cafe/restoranlarda yemek yedim. yazın bir kere uçağa bindim, tatil yaptım. ekim'den beri evden çalışıyorum. bu esnada hiç dışarıda oturup yemek yemedik. toplu taşıma bir kere kullandım. zorunlu olduğu için doktor ziyaretlerim oldu, hatta ameliyat oldum.

Ben de olmadım. Bildiğim kadarıyla olmadım en azından.

Burnumuzun dibine kadar da geldi hastalık aslında, eşimin kızkardeşi hamileyken geçirmiş ki o aralar aynı arabaya bindik, beraber yemek yedik vs. Geçen hafta çok yakın arkadaşlarımız pozitif çıktı, test yaptırmalarından bir gün önce "sahile gidelim hava alalım" dediğimizde "pozitif temasımız var, ne olur ne olmaz gelmeyelim" demişlerdi bize.

Evden çalışıyorum, son bir yıldır toplu taşıma 3-4 kez kullandım. AVM'ye veya market manav vs dışında bir mağazaya en son ne zaman girdiğimi hatırlamıyorum bile artık. Tatil yapmadım, dikkat ettiğine güvenmediğim insanlarla bir araya gelmedim, tedbirler gevşedi ben gevşemedim. Zaten evcimen insanım, sosyalleşme davetlerini reddetmek için güzel bahane oldu, oturuyorum işte evde.

Edit: Bak unutmuşum, geçen yaz bir nikaha ve nikahtan sonra meyhanede 20-30 kişilik yemeğe katıldım. Bir yıldan fazladır sanırım 2 kez dışarıda oturup yemek yedim, biri bu nikahtı.

geçen sene şubatta baş ağrılı, sümüklü, kırıklı falan bir hasta oldum ama korona mıydım bilmiyorum. iki gün gibi kısa bir sürede toparladım, emin olamıyorum o yüzden.

eksisozluk.com

bıyıklarımı, sakallarımı, elimi devamlı ağzıma götürürüm, öyle dezenfektan mezenfektan işlerine de hiç girmedim. maskeyi binalarda mecbur takıyoruz tabii de, bulunduğum ülkede sokakta bile zorunlu olmasına rağmen sokakta takmıyorum mesela. haftanın 3 günü de komple işe gidiyoruz.

Geçirmedim. Evden çıkmıyor değilim. 3 kere uçak yolcuğu yaptım, hatta bu perşembe yine yapıyorum. kalabalık ev ortamlarında takıldım. Mekanlara girdim çıktım. toplu taşıma kullandım ama hala geçirmedim. Veya geçirdim belirti göstermedim onu bilemiyorum :D

Maşallah herkese <3

*Haaa bir kere de ameliyat oldum :D

Bizim eve de girmedi neyse ki. Eşimle birlikte evden çalışıyoruz. Market alışverişini internetten yapıyoruz. Ayda 1 belki anne baba ziyareti yapıyoruz.

Geçirmedim veya belirtisiz geçirdim. Önlem olarak sadece toplu taşımaya zorunlu haller dışında binmedim onun dışında hafta sonu dahil neredeyse her gün insanlarla temasım oldu.

Bildiğim kadarıyla geçirmedim. Bir yıldır zorunluluk harici evden çıkmadım. Geçen hafta okullar kapanana kadar da bir ay boyunca haftanın dört günü yüz yüze ders verdim. Aşıyı bekliyoruz bir umut.

her yere girip çıkıyorum, maske, mesafe gibi önlemleri de gerçek bir endişe duyduğumdan değil, "dostlar alışverişte görsün, linç yemeyelim" diye uyguluyorum. henüz hastalanmadım.

benim tavrımın doğru olduğunu savunmuyorum ama bazı insanlar kara veba, ebola salgını varmışçasına para, poşet filan dezenfekte ediyorlar. onları da anlayamıyorum.

Önlemlere pek önem vermem, dezenfektan kullanmam, spor salonu, yazın full havuz, avm, kafe, restoran her şey var. Hala olmadım. Olacağımı da düşünmüyorum.

ben. ailemden de kimse geçirmedi çok şükür. çalıştığım yerde de bizim departmanda kimse geçirmedi. toplu taşıma kullanmadım hiç geçen seneden beri, az da olsa gezdim bu süreçte ama hep dikkat ettim hijyenime. arkadaşım pek yok :( sanırım o yüzden...

aşı krizi olacak gibi görünüyor. tahminim seneye bahar.

Aşıda hızlanırsak 2022 bahar, aksi durumda 2022 güz.

100% acilir at fava bekle.

ben geçileceğini düşünüyorum. şu an türkiye için ciddi bir aşı sorunu var okulların açılması eylül'ü buluyor, hatta biraz geç açılmasına da karar verilebilir, ekim veya kasım'da açılıp bir yıllığına takvimde değişiklik yapılabilir mesela. o zamana kadar hem virüsü kapanlarla hem de aşıyı olanlarla artık en azından durumun "okula gidilebilir" hale geleceğini düşünüyorum, buna inanmak istiyorum. virüsle mücadelede 4-5 ay çok uzun zaman. iki ayda nereden nereye geldi.

bi de gelişmiş ülkelerin bir bölümü yaz sonuna kadar büyük oranda bitirecek gibi bu aşılama işini. o sayede bizim gibi gariban boylara daha fazla doz gelebilir diye düşünüyorum bir ihtimal.

ben "yaşlı" bir üniversite öğrencisi olarak ortamın derdinde değilim. tam aksine para harcamadan anamın yanında oturup, hırkamı giyip çay-kahve içerek üniversite okumak fikri hoşuma gidiyor. gençler gezip tozmak, üniversite ortamı görmek istiyor. benden geçti onlar. buna rağmen ben bile çıldırma noktasına geldim, böyle hayat olmaz olsun. umarım okulların açılabileceği seviyelere geliriz, yoksa perişan olduk demektir. evde okuduğumdan ben bi halt da anlamıyorum zaten açıkçası, okul varken hiç değilse iki insan yüzü görüp sohbet mohbet ediyoduk. bilgisayar başında evin içinde iyice maymun olup çıktık aq böyle okul bitse ne olur.

bu sorunun cevabı sputnik V aşısı ve virüs mutasyonlarına bağlı. şöyle ki,

sağlık bakanı'nın açıklamalarından anladığım kadarıyla, yaz aylarında biontech aşısı türkiye'ye gelmeyecek (gelse de çok çok az bir miktar gelcek) ayrıca çinli sinovac'ın aşı üretimini arttırmak için ek süre istemesi haberlerine de bakılırsa bu yaz rusların sputnik v aşısı ülkenin kaderini belirleyecek. Ayrıca aşılara dayanaklı mutasyon varyantlarının oluşup oluşmama durumu da belirleyici diğer neden.

Armağan Çağlayan’ın programına bir hayat kadını konuk olmuştu. Şöyle bir cümle kuemuştu: Ben hep Allah’a inanıyordum ama ben 9 yaşındayken amcam bana tecavüz ederken Allah neredeydi?

Bir insan böyle ateist olabiliyor işte.

Öte yandan ben babam ölünce kendimi öldürmeye kalkıp akıl hastanelerinde yatarken halam “ Allah sevdiği kulu olduğu için abimi yanına aldı.” Diyip acısını hafifletebiliyor. Sanırım inanç böyle zamanlarda insanın tutunacağı tek dal oluyor. İnanmayınca başa çıkmak çok zor.

Eşim inançlı bir insan. Buranın ahir zaman olduğunu, burada yaşadığımız kötü şeylere karşılık ahirette ödüllendirileceğimize inanıyor. Kötü bir şey yaşadığımızda o “ vardıe bir hayır” diyor. Ben ise küfürler edip saydırıyorum.

dindar ailede büyüdüm. annem dünya tatlısı iyi bir insandır, babam ise görünüşte modern fakat esasında maalesef bazı konularda fazlasıyla bağnaz biridir. yine de asla şiddet yanlısı bir adam değil. ben buna rağmen niyeyse ışid militanı gibiydim çocukken, çok vahşi ve negatif fikirlerim vardı. 12'nci yaşıma bastığımda beş vakit namaza başlamıştım örneğin. kimsenin benden böyle bir talebi yoktu ama ben çok mutlu ve gururlu hissediyordum.

yanlış olmasın ama sadece üç sene sonra mı ne ateisttim. hiç kolay değildi. doğru bildiğin, inandığın her şeyin yanlış olduğunu düşünmeye başlıyorsun... çok zor. gecelerce ağladığımı hatırlıyorum. aradan geçen yıllarda internette sürtmeye başlamış, üstüne "abiler" ortamlarında bulununca dinden acayip soğumuştum ben. hayatımda din istemiyordum, inancımı sorgulamaya başlamıştım ama "nasıl ya, ulan allah olmasa bu kadar adaletsizlik, ölümden sonrası vs. ne olacak?" diye deliriyordum. çok ciddi bir kriz yaşamıştım kendi içimde. dindar çevrede büyüdüğüm için ayrıca zor olmuştu. o insanların içinde, belli bir kültürle büyümüşsün. tamamen inançsızlık bunlardan da tümüyle kopuş demek, sevdiklerinle bile ister istemez arana bazı konularda mesafe girmesi demek.

zamanla oturdu. ölüm, adaletsizlik gibi konuları aşabilmiş değilim. canımı çok yakıyor ama sonuçta yaratıcıya inanmıyorum işte, ne oluyorsa oluyor, benim yapabileceğim bir şey yok diye düşünüyorum. üzüldüğümle kalıyorum. "ölüm çok zor, bununla baş edebilmek için sonsuzluk hayal edeyim" demenin manası var mı? olduğuna inanmıyorum. "keşke olsa" diyorum bazen ama aklım inanmıyor sonuç olarak.

olmasını istediğim şeyle olduğuna inandığım şey farklı. ben de tabii ki adalet olsun, sevdiklerimizle ikinci bir şans elde edip sonsuza dek mutlu yaşayalım isterim ama öyle bir şey olduğuna inanmıyorum. bu üzüntüyle, mutsuzlukla değişecek bir şey değil. trafik kazasında kolunu kaybeden, bu yüzden çok üzülen birisi kolunun tekrar çıkacağına inanır mı mesela? böyle bir şeyin makul olduğunu düşünür mü? o hesap. "keşke olsa" diye düşünüyorum ama olmayacağını biliyorum, benim için öyle bir ihtimal yok.

Ben inançsız biriyim

"Dinlerdeki çelişkileri cok kafama takmıyorum, üzerlerine düşünmüyorum, açıkçası beni alikoymuyor da. "

Demeni anlıyorum, bunlar bana yetiyor çok da sorgulamıyorum deyip böyle bir hayat yaşayabilirsin, bazıları da bunlara takılıp sorguluyor bu yönde bir inanç ya da inançsızlık içinde bir hayat sürüyorlar

inandığımız din kültürümüzle ilgili. ben şöyle düşünüyorum; ormanda doğup büyüseydim islam diye bir şeyin i'sinden haberim olmayacaktı. bana doğal olan inançsızlık gibi geliyor.

dünyada sayısız din var. hangisine inanacağımı bilmiyorum. hepsini öğrenmem mümkün değil ki.

senin için inanmak, bir şeylerle başa çıkma yöntemi olmuş gibi. benim için öyle değil. bunu nasıl aştığıma gelirsek, sanırım bilimle çok haşır neşir olmak gerekiyor. evrende ne kadar ufak bir şey olduğunu fark ettiğinde, insana ve dünyaya dair yüklediğin anlamlar değişmeye başlıyor. ama gerçek bir farkındalıktan bahsediyorum, yoksa lafta herkes farkında evrenin büyüklüğünü :)

> ve en önemlisi mutlak iyi bir yaratıcı tarafından bunların orkestra edilmesi. Dunyadaki kötülüğün çokluğunu da kaldıramıyorum çünkü. Bu da çok ağır geliyor, inançlı olmamdaki bir sebep de bu kadar kötülüğün karşısında mutlak güclu olan mutlak bir iyinin varlığına duyduğum ihtiyaç ve güven.

Üzgünüm ama inancınıza göre tüm bu kötülüğü, adaletsizliği orkestre eden bir yaratıcı var. Mutlak güçlü ve olmuş ve olacak her şeyin kontrolüne sahip ise, burada acı çekenlerin acı çekmesini istiyor. Burada acı çektirenleri, acı çektirmeleri için yaratmış ve kendi yaptırdığı şeyler için sonrasında cezalandıracak.


Çelişkilere takılmamanız da tuhaf geliyor ama sizi sorgulamayacağım konumuz o değil. Agnostiğim ben, başka hiçbir inancı mantığım kabul etmezdi. Elimizde yeterince data yok ama mutlak güçlü ve iyi niyetli bir yaratıcının olmadığını bilecek kadar kanıt var.

insanlar bir gün uyanınca ateist olmaya karar vermiyorlar, bir şeyler oluyor etraflarında, bu okuma da olur, sohbetde olur başına gelen kötü bişiyde olur iyi bişiyde olur ama bişiyler olmaktadır.

yani kimse bir gün uyanınca karar vermiyor, herkesin ayrı ayrı kendine ait süreçleri var.

ölüm bu kadar ağır diye başladığın paragraf senin için inanma ihtiyacını oluştururken benim için ise iyiki inançlı biri değilim dedirtiyor. yine herkesin bir olayı kendi içlerinde nasıl yaşadığı da değişiyor. aynı olayı aynı anda yaşayan (diğelim araçta iki kişi var ve kaza yaptılar) biri inançlı olurken diğeri ateizme yönelebiliyor. her ne kadar bu olay ayrım noktası olarak gözükse de kişiler için anlamları farklı.

geçen yıl covid türkiye'de gündem dahi değilken korkmaya başladım, ciddi ciddi öleceğimi düşünüyordum. 30'a yaklaşıyorum ama çocukluktan beri inancım olmamasına rağmen ilk defa ölümü düşündüğümü farkettim ve gerçekten başa çıkmak çok zor. covid'e kadar sanki ölüm denen şey çok uzak bir gelecekte olacaktı, düşünmeye değer değildi. bir anda ölüm yaklaştığında çok savunmasız hissettim, deliksiz uyumaya alışkınken her gece uyanır oldum.

covid korkum 3-4 ayda geçti ama o zamandan beri yaşlılık ve ölüm fikrini aklımdan çıkaramıyorum. yaşlı birini görünce aşırı üzülüyorum, yaşayacak ortalama kaç yılı kalmış onu düşünüyorum vs. seinfeld'de bir sahne vardı, george 85 yaşında bir adamla konuşuyordu ve "nasıl çıldırmıyorsun ölmekten korkmuyorsun, ben bu yaşımda kafayı yiyorum nasıl bu kadar rahat olabilirsin" falan diyordu, öyle hissediyorum birebir. www.youtube.com

bir inanca sahip olmayı isterdim, her şey daha kolay olurdu ama benim için olanaksız, o yüzden başa çıkmak zorundayım. ilerleme kaydetmeye de başladım aslında. milyarlarca yıllık evrende, dünyada rastgele aşırı evrimleşmiş bir türün üyesiyim, 70-80 yıl yaşayıp öleceğim. doğmadan önce nasılsam, öldükten sonra da öyle olacağım. fazla kurcalayıp bu 70-80 yılı kendime zehir etmenin anlamı yok. çünkü bu işin bir çözümü yok. çözüm olmadığı için dinler halen bu kadar yaygın. çözüm olmadığı için benim sana önerim boşver, inançsız olmak için zorlama. günlük yaşantıya etki etmeyen, yalnızca ölüm sonrası belirsizlikten kurtaran inanç bana kalırsa faydalı.

kimse için kolay olduğunu sanmıyorum açıkçası. ama asıl zor olan inkar içinde yaşayıp çocuk yaşta aklımıza yerleştirilmiş korkuların hayatımıza yön vermesine izin vermek. ateist olduğumu anladığım zaman sadece "kaybettiğim" yıllarım için üzülmüştüm.

çok küçük yaşta babamı kaybettim ve onu tekrar görme fikri dilimle söylesem de aklımla ikna olmadım bir şeydi. bir taraftan da dindar ve dini konularda tatlı sert bir şekilde baskı yapan bir ailenin üyesi olmanın getirdiği yerleşmiş ve sorgulanamaz davranış ve inançlar vardı. babamı tekrar göremeyeceğime de kılmadığım namazlar ve örtmediğim başım yüzünden cehennemde yanacağıma da aynı anda inanabiliyordum ve bana göre bu arada kalma durumu çok daha yorucu.

evrimle, fizikle ve tarihle biraz içli dışlı olunca aradığım cevapları buldum ve artık çok huzurluyum.

var oluşumuza bakışım da gözlemci olduğumuz yönünde. sonsuz ve kaotik bir evrenin içindeki inanılmaz küçük canlılar olarak 70-80 yıllık, adeta komik uzunluktaki ömrümüzde, etrafımıza bakıp gördüklerimizle ilgili sorular soracak kadar zeki olmamız bence sürecin anlamlı bir parçası olduğumuz anlamına gelmiyor; sadece şaşkınlıkla, bazen hayranlıkla ve merakla seyrediyoruz.

dinler için antroposentrik diyebiliriz. yani evrenin merkezinde insanın olduğu görüşüne dayalılar. halbuki evrenin sonsuzluğuna baktığımızda insan denen canlının çok önemsiz bir varlık olduğunu fark ediyoruz. evreni geç, kendi gezegenimizdeki bile diğer tüm canlıları yok sayarak tanrının dünyayı ve evreni insan için yarattığını düşünmek bana mantıksız geliyor. bu meseleye gelene kadar zaten evrim diye bir şey var üstelik. ama siz çelişkileri kafama takmıyorum demişsiniz zaten.

boşluk duygusu, dünyanın geçiciliği için de şunu söyleyebilirim: dünyanın ya da hayatımızın geçici olduğuna inanmak iyi bir şey değil aslında. hem bizim için, hem de toplum için. dünyanın geçici olduğuna inandığın için yaşarken istediğin şeyleri yapmıyorsun, kötülükleri sineye çekiyorsun (öteki tarafta cezalandırılacak nasılsa düşüncesiyle), bir şeyleri düzeltmeye çabalamıyorsun. bu dünyanın tek gerçeklik olduğunu kavradığında ise kendi anlamını yaratma şansın ortaya çıkıyor. elimizdeki dünyanın tek dünya olduğunu fark edip onu iyiye götürmek için çaba sarfetmek isteyebiliyorsun mesela, böylece de hayatın bir anlam bulmuş oluyor.

elbette inançsız insanlar (ben mesela) ölüm ve boşluk duygusunun etkisiyle zaman zaman depresyona giriyorlar. ben de düşünüyorum ölümü. ama bunun doğanın bir gerçeği olduğunu kabullenmeye çalışıyorum. bu noktada da bir savunma mekanizası, araç olarak kendime yaşama amacı bulmaya çalışıyorum. bunu elinden kaçırdığın an depresyona girme olasılığın yüksek. bazı insanlar ise hiç düşünmüyor, sadece anı yaşıyor, hayattan keyif almaya çalışıyor. ben öyle olamıyorum.

Ben bu kavramların artık olmadığını kabul ettiğimde çok rahatladım. Ölümle ilgili bir derdim yok. Evrende belli bir zaman aralığında gelip gidecek varlıklarız. Öncesi ve sonrası simsiyah yokluk. Zaten hiçbir şeyin farkında olmayacağım. Benim için ölümden sonra hayat olması daha korkunç. Hiç ölememek demek. Sonsuza kadar yaşamayı asla istemiyorum. Zamanım geldiğinde gitmem lazım.

Adalet konusunda zaten dünyanın adaletli olduğunu düşünmüyorum, adaletli olması gerektiğine inanmıyorum. Bu konuda başa çıkmaya çalıştığım bir nokta olmadı ama sizi anlıyorum. Annemle din konusunda konuşurken, herhangi bir yaratıcı olduğuna inanmazsam, bazı şeyleri yaratıcıya havale edip öbür dünyada çözebileceğime inanmazsam ben deliririm yaşayamam demişti. Biraz da içsel rahatlatma sağlıyor. Bana da dinlere inanmasan da bari karma gibi şeylere inan kafan rahat etsin diyordu ama yok ona da inanamıyorum.

Aslında çok basit, sen inanmak istiyorsun. Bir yaratıcının olması fikri seni rahatlatıyor. Allahın olmadığı kanıtlansa bu sefer de budaya taparsın muhtemelen. Bu kötü bir şey olmak zorunda değil, insanlığın doğasında olduğunu düşünüyorum ben. Ama sen de söylüyorsun, dinin çelişkili tutumu seni içindeki inanma güdüsünden alıkoymuyor. Anlattığına göre konunun Müslümanlıkla da alakası yok sanırım, ibadet ve kapanma konularına da uzakmışsın zaten. Demek ki inanmaya ihtiyacın var.

Ateistler ise içlerindeki inanma güdüsüyle başa çıkabilmiş insanlar oluyor genelde. Ya bunu görmezden gelip üzerine düşünmüyorlar(senin yaptığın gibi) ya da enine boyuna düşünüp olmadığına ikna oluyorlar.

Ölünce tamamen her şeyin bitmesi fikri beni korkutmuyor çünkü o kadar önemli görmüyorum kendimi. Çok uzun bir hikayenin bir harfinin bir kenarıyım anca, ölsem nolur ölmesem nolur?

Ama işte öbür dünya var, öbür dünyada cezasını çeker, öbür dünyada sınanır diye bu dünyada o kadar çok kişinin kötülüklerinin yanlarına kar kalması, asıl öbür dünya inancına nasıl bağlanabiliyor insanlar diye düşündürüyor.

Ayrıca öbür dünya var, ölümden sonra hesap var diye iyi olan kişilere de mesafeli yaklaşırım. Korkudan iyi davranmak çok tehlikeli bir şey bence.

Soruyu gece görünce uzun uzun yazmaya üşendim, şimdi biraz yazayım. İnsanlar o kadar kolay ateist olmuyor bence. Eğer az ya da çok inançlı bir aileye doğduysanız ateist olmamak, büyürken öğrendiğiniz inanç sistemini sorgulamamak daha kolay. Ölen sevdiklerine bir gün kavuşacağına, bir gün bütün iyilerin-kötülerin adaleti bulacağına, koruyan kollayan yaratıcıya... inanmak daha kolay.

Sizin yaşadıklarınıza benzeyen şeyler yaşadım. Annemi kaybedeli 1,5 sene oldu, sık sık rüyamda görüyorum, bazen hayatta, bazen değil, bazen ölmüş ama bir yanlışlık olmuş da geri gelmiş. Ama sığınacağım bir inanç yok. Cenazeden sonra insanlar "huzura erdi, allah yanına aldı, biz de yanına gideceğiz, kavuşacağız, sen bol bol dua et" gibi *teselli* sözleri söylerken içimden çok sinirleniyordum çünkü bir yandan bu söylenenlerin benim için hiçbir anlamı yok, bir yandan da o inanca sahip olmalarını kıskandım çünkü sevdikleri birini kaybettiklerinde güç alabilecekleri (bende olmayan) bir şey var. Ama yok işte, bazı şeyleri kolaylaştırır belki diye "inanayım ben de" diyemiyorsun.

İnsan merkezli düşünme açıklamasına da katılıyorum epey. Evrenin merkezinde değiliz, varlığımızın bizden başka kimse için önemi yok. Bunu kabul edince hayat daha kolay.

Direk basliktaki soruya cevap degil ama default olanin inancli olmak gerektigi dusuncesi de nereden geliyor?

eksisozluk.com

Evet, yaptığım oldu. Kendi isteğimle de gidiyorum. Evdekilere ayıp olmasın diye de gittğim oldu.

Ayıp olmasın diye oruç tutan arkadaşım var.

Sutlu nescafenin paylaştığını paylaşıcaktım. Onu yapıyorum.

arkadaşım salı günü gelip bir hafta bende kalacak. oruç tutacak. inanmayan bir insan olarak ben de tutacağım. niyetli miyetli değil de yemeyeceğim işte. o yanımda açken yiyemem.

ha namaza gider miydim? gitmezdim. napcam içimden şarkı söyleyerek eğilip kalkacak mıyım? namaz kılmasını bilmiyorum.

Evet bayramda bir çok defa hem babamla hem dedemle gittim. Bir vakit geçirme aktivitesi olarak görüyorum bunu normalde hayatta namazla falan işi olmayan biri olarak. Üzmemek için yaparım.

dindar ailede büyümüş bir ateistim. lisedeyken mecburen gidiyordum. bana kalsa asla gitmem ama o zaman aynı evde yaşıyoruz, her anlamda tamamen aileme bağımlıyım, haliyle pek sesimi çıkarma lüksüm yoktu. yine de babam hoşlanmadığımı bildiği için fazla ısrar etmezdi, özellikle 13-14 yaşımdan sonra üstelemedi kendisi dindar biri olmasına ve beni de komünist olmakla suçlamasına rağmen.

şu an ayıp olmasın diye gitmeyi düşünebileceğim tek etkinlik cenaze namazı olur. bi' de mesela annemle yaşıyorum, ramazan'da o oruç tutarken yemek yemem evde. yiyeceksem hazırlaması, yemesi, bulaşık yıkaması vs. gözden uzakta kendi kendime hallederim. bunlar haricinde bir şey yapmam. sağolsunlar onlar benim bir yetişkin olarak bu konudaki görüşlerime/isteklerime saygı duyuyor, ben de onları namaz kıldıkları için hortumla dövmeyerek hoşgörümü gösteriyorum. güzel güzel anlaşıyoruz.